Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/190 Esas 2020/2884 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/190
Karar No: 2020/2884
Karar Tarihi: 10.06.2020

Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/190 Esas 2020/2884 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesinde görülen bir davada, sanık hakkında özel belgede sahtecilik suçundan mahkumiyet hükmü verilmiştir. TCK'nin 53. maddesi uygulanırken Anayasa Mahkemesinin bir iptal kararı göz önünde bulundurulmuştur. Mahkeme, delilleri ve soruşturma neticelerini değerlendirerek sanığın temyiz taleplerini reddetmiştir. Ancak, hükümlülüğüne esas alınacak hükümlerin en ağırının esas alınması gerektiğine dair yasal düzenlemenin göz ardı edilerek hüküm verilmesi nedeniyle karar bozulmuş, fakat uygulanması mümkün olan bir düzeltme yapılmıştır. Sanığa verilen ceza, TCK'nin 58/6-7. maddeleri uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine tabi tutulacak ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmiştir. Kararda geçen yasal düzenlemeler ise şöyledir: 5237 sayılı TCK'nin 53. ve 58. maddeleri; 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321. ve 322. maddeleri.

11. Ceza Dairesi 2019/190 E. , 2020/2884 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz taleplerinin reddine, ancak;
Sanık hakkında birden fazla tekerrüre esas alınabilecek hükümlülüğün bulunması halinde bunlardan en ağırının esas alınması gerektiği gözetilmeden her iki ilamın birden yazılması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Yasa"nın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından TCK"nin 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm tümden çıkartılarak, yerine ""sanık hakkında hükmolunan cezanın İstanbul 7.Ağır Ceza Mahkemesi"nin 01.02.2006 tarih 2005/375 Esas 2006/9 Karar sayılı mahkumiyet hükmü nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 58/6-7. maddeleri uyarınca verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle eleştiri dışında, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.