Danıştay 4. Daire 2019/3402 Esas 2020/6709 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/3402
Karar No : 2020/6709

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : ... Bakanlığı
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAF (DAVACI) : ...
VEKİLİ : Av. ...
İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, 13/04/2010 tarihinde Noterler Birliği Meslek İçi Birikim ve Uzun Vadeli Geri Ödeme Sisteminden tarafına yapılan ödemelerden fazla gelir vergisi kesintisi yapıldığı iddiasıyla fazla yapılan kesintinin iadesi talebiyle yapılan düzeltme şikayet başvurusunun zımnen reddine ilişkin işlemin iptali istenilmiştir.

İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Vergi Mahkemesince verilen kararda; 10 yıllık süresini doldurduktan sonra noterlik görevinden ayrılan davacıya 13/04/2010 tarihinde 409.533,69-TL'si anapara, 545.089,82-TLsi faiz olmak üzere toplam 954.623,51-TL tutarındaki ödemeden Noterler Birliğince 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 25. maddesinin 3. bendi hükmü uyarınca 302.654,31-TL gelir vergisi hesaplanarak kesildiği, anılan kesintinin iade edilmesi istemiyle yapılan düzeltme ve şikayet başvurusunun reddi üzerine bakılan davanın açıldığı, davacıya yapılan ödemenin ana paraya ilişkin 409.533,69-TL'lik kısmının Gelir Vergisi Kanununun 25. maddesinin 3. bendi uyarınca, ödeme yapılan dönemde, en yüksek Devlet memuruna ödenen en yüksek ödeme tutarı olan 72.811,20-TL'lik kısmına muafiyet uygulanması kalan 336.722,49-TL'lik kısmının ise ücret gibi vergilendirilmesi gerektiği, davacıya yapılan ve muafiyeti aşan 336.722,49-TL ödeme tutarı üzerinden 2010 yılı için ücret gelirleri yönünden geçerli olan Gelir Vergisi Kanununun 103. maddesinde yer alan Tarifeye göre 109.776,87-TL vergi hesaplanıp kesilmesi gerektiği, öte yandan, davacıya Türkiye Noterler Birliği Yardım Sandığınca ödenen 545.089,82-TL faizin ise, Gelir Vergisi Kanununun olay tarihinde yürürlükte bulunan 75. maddesinin 15-c hükmü kapsamında menkul sermeye iradı niteliği taşıdığı ve aynı Kanunun 94. maddesinin olay tarihinde yürürlükte bulunan 15/c bendi uyarınca vergilendirilmesi gerektiği, davacıya ödeme yapılırken ödemenin faize ilişkin 545.089,82-TL'lik kısmından %5 oranında hesaplanacak 27.254,49-TL'nin de kesilmesi gerektiği, davacının düzeltme ve şikayet isteminin davacıya 13/04/2010 tarihinde yapılan 954.623,51-TL tutarındaki ödemeden toplam(109.776,87-TL+27.254,49-TL=) 137.031,36-TL kesinti yapılması gerektiği halde 302.654,31-TL kesinti yapılmış olduğundan, yapılan kesintinin (302.654,31-TL - 137.031,36-TL=) 165.622,95-TL'lik kısmına ilişkin düzeltme ve şikayet isteminin vergilendirme hatası bulunması nedeniyle kabul edilmesi gerekirken istemin reddinde hukuka uyarlık görülmediği sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Tevkif suretiyle alınan vergilerde ödemenin yapıldığı tarihi izleyen 30 gün içerisinde dava açılması gerektiği, bu nedenle kanuni sürede dava açılmaması nedeniyle davanın süre aşımı yönünden reddi gerektiği, öte yandan söz konusu ödemelerin vergilendirme ve hesap hatalarının hiçbirine girmediği, esas yönünden ise olayda Gelir Vergisi Kanunu'nun 4697 sayılı Kanunla değişiklik yapılmadan önceki 23/11 ve 25/3. maddelerinin uygulanması gerektiği, dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı, konuya ilişkin verilen yargı kararlarının lehlerine olduğu belirtilerek temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : ...
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:.., K:... sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 31/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.