Danıştay 4. Daire 2018/1158 Esas 2020/6739 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/1158
Karar No : 2020/6739

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : …
İSTEMİN KONUSU : .. Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura kullandığından bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden re’sen tarh edilen 2011/4,5,6,8,9,10,11,12 dönemlerine ilişkin tek kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergileri ile 213 sayılı Kanunun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istenilmektedir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararda; davacının fatura aldığı Sarıgazi Vergi Dairesi mükellefi (19/10/2009 tarihine kadar Üsküdar Vergi Dairesi mükellefi) … Reklam Prodiksiyon Tanıtım Film Tic. Ltd. Şti. hakkında düzenlenen vergi tekniği raporunda yer alan tespitlerin değerlendirilmesinden, sahte fatura düzenlediğine ve gerçek bir faaliyetinin bulunmadığına ilişkin herhangi bir somut tespit bulunmadığından eksik incelemeye dayanan rapora istinaden davacı adına re'sen tarh edilen tek kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergilerinde ve suç teşkil eden fiilin bütün unsurlarıyla ortaya çıkartılmadan failin cezalandırılamayacağı ilkesine aykırı olarak somut tespite dayanmaksızın kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka uygunluk bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; istinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının usul ve hukuka uygun olduğu ve davalı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından, davacının hakkında sahte belge düzenleme fiili nedeniyle vergi tekniği raporu bulunan mükelleften fatura aldığı ve faturaların yasal defterlere kaydedilerek indirim konusu yapıldığı, faturaların sahte olduğunun somut verilere dayalı olarak tespit edildiği, yapılan işlemlerin yasal ve yerinde olduğu belirtilerek temyiz isteminin kabulü ile Vergi Dava Dairesi kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1.Temyiz isteminin reddine,
2.Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının cezalı tarhiyatlara ilişkin hüküm fıkrasının …'in karşı oyu ve oyçokluğuyla, özel usulsüzlük cezasına ilişkin hüküm fıkrasının ise oybirliğiyle ONANMASINA,
3.Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 31/12/2020 tarihinde karar verildi.


(X) KARŞI OY :

Davacı şirket adına, sahte fatura kullandığından bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden re’sen tarh edilen 2011/4,5,6,8,9,10,11,12 dönemlerine ilişkin tek kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergileri ile 213 sayılı Kanunun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istemiyle açılan davanın kabulüne dair Vergi Mahkemesi kararı davalı idare tarafından temyiz edilmiştir.
Reklam ajanslarının faaliyetiyle iştigal eden davacı şirketin 2011/3,4,8,9,10,11,12 dönemlerinde 46 adet belge karşılığı KDV hariç 512.411,93 TL tutarında fatura aldığı Sarıgazi Vergi Dairesi mükellefi (19/10/2009 tarihine kadar Üsküdar Vergi Dairesi mükellefi) … Reklam Prodiksiyon Tanıtım Film Tic. Ltd. Şti. hakkında düzenlenen 16/10/2014 tarih ve 2014-A-745/34 sayılı vergi tekniği raporunda özetle; mükellefin reklam, organizasyon ve dijital baskı, araç giydirme ve bina giydirme işleri ile iştigal etmek üzere şirketin 09/09/2009 tarihinde devralındığı ve 04/03/2013 tarihinde mükellefiyetinin re’sen terkin edildiği, 03/11/2009 tarihli yoklamada; bodrum katın atölyeli depo olduğu, demirbaş olarak 2,5 metre baskı makinesi, 3,2 metre baskı, 1,5 metre baskı makinesi, 6 adet bilgisayar ve çalışma masaları bulunduğu, 14/09/2010 tarihli yoklamada; ödevlinin ilgili adreste faaliyete devam ettiği, iş yerinde üretim aracı olarak 1 adet folyo kesim makinesi ve 4 çalışanın bulunduğu, şube ve depo iş yerinin bulunmadığı, 10/01/2011 tarihli yoklamada; aynı adreste faaliyetine devam ettiği, 2 adet dijital baskı makinesi, 1 adet iç mekan baskı makinesinin bulunduğu, 6 işçi çalıştırdığı ve işletmeye ait nakil vasıtası bulunmadığı, 02/11/2011 tarihli yoklamada; aynı adrese isabet eden yerde Ümraniye Belediyesi Yunus Emre Bilgi Evinin bulunduğu, söz konusu firmanın bu civarda tanınmadığı, 05/06/2012 tarihli yoklamada; anılan firmanın 1,5 yıl önce ayrıldığının mülk sahibi tarafından beyan edildiği, mükellefin bilinen diğer adresinde 05/09/2012 tarihli yoklamada; 06/08/2012 tarihinden itibaren bu yeni adreste mükellefin faaliyetine devam ettiği, 6 işçi çalıştırdığı, iş yeri kira bedelinin 1.200,00 TL olduğu, 04/03/2013 tarihli yoklamada; mükellef kurumun yerinde bulunamadığı ve yetkililerine de ulaşılamadığı, mükellefin 2009/10 ila 12 döneminde toplam 944.000,00 TL, 2010 yılında 7.500.000,00 TL, 2011 yılında 19.500.000,00 TL, 2012 yılında 9.183.000,00 TL, 2013/1 ila 3 döneminde ise 600.000,00 TL katma değer vergisi matrahı beyan ettiği, ödenmesi gereken toplam 614.000,00 TL vergi borcu olduğu ve buna karşılık cüzi ödemede bulunduğu, mükellefin 2009 ve 2010 yıllarında ortağı olan Murat Dalmış'ın sahte fatura düzenlemekten dolayı vergi tekniği raporu bulunan başka bir firmanın da ortağı olduğunun tespit edildiği, mükellefin 2009 yılında mal ve hizmet alışı olduğunu bildirmiş olduğu 4 mükelleften 3'ü hakkında rapor bulunduğu tespitlerine yer verilmiştir.
Uyuşmazlıkta, mükellefin iş yeri adreslerinde yapılan yoklamalarda tespit edilen araç ve gereçler ile beyan edilen KDV matrahına ulaşılmasının ticari ve teknik icaplara uygun olmaması, alım yapılan firmalar hakkında sahte belge düzenlemeden dolayı vergi tekniği raporu bulunması, hisse devir tarihinden sonra tahakkuk eden vergi borçlarının ödenmemesi, yüksek tutarlı KDV matrahı beyan edilirken birden faaliyetin terk edilmesinin hayatın olağan akışına uygun olmaması karşısında; adı geçen mükellef tarafından davacı şirkete düzenlenen faturaların gerçek bir emtia teslimi ve hizmet ifasına dayanmadığı dolayısıyla mezkur şirket antetli faturalar üzerinden hesaplanarak indirim konusu yapılan KDV'nin reddi suretiyle belirlenen matrah üzerinden davacı adına yapılan cezalı tarhiyatta yasal aykırılık bulunmadığı anlaşılmakla davanın reddi gerekirken aksi yöndeki Vergi Mahkemesi kararında hukuki isabet bulunmadığı sonucuna ulaşılmış olup, davalı idarenin temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının cezalı tarhiyatlara ilişkin hüküm fıkrasının bozulması gerektiği görüşüyle, Dairemiz kararına cezalı tarhiyatlar yönünden katılmıyorum.