14. Hukuk Dairesi


MAHKEMESİ : Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Kayseri 6. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 31.05.2018 tarihinde verilen dilekçeyle imar işlemi sonucu uğranılan zarar tazmini talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda: davanın kabulüne dair verilen 03.11.2020 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davalı vekili tarafından talep edilmiştir. Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf talebinin kabulüne, davanın pasif husumet ehliyetinin bulunmaması nedeniyle reddine, yeniden karar verilmek üzere dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine dair verilen karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince 20.04.2021 tarihli ek karar ile temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiş olup bu ek kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü
KARAR
Davacı vekili, imar Yasasından kaynaklı tazminat talebinde bulunmuştur.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Yerel mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, davalı vekili istinaf talebinde bulunmuştur.
Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince 12.03.2021 tarihinde davalının istinaf başvurusunun kabulüne, Kayseri 6. Asliye Hukuk Mahkemesinin 03.11.2020 gün ve 2018/392 Esas - 2020/468 sayılı Kararının, 6100 sayılı HMK"nın 353/1-b-2 maddesi uyarınca kaldırılmasına,
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 353/1-b-2 ve 362/1-a maddesi gereğince, kesin olmak üzere karar verilmiştir.
Davacı vekilinin temyiz talebi üzerine Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesinin 20.04.2021 tarihli ek kararı ile davacı vekilinin 09.04.2021 tarihli temyiz dilekçesinin, HMK"nın 366. maddesinin yollaması ile, HMK"nın 346. maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
Davacı vekili, temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararı temyiz etmiştir.
Somut olayda; Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesinin 12.03.2021 tarihli kararıyla, yerel mahkeme kararının HMK 353/1-b-2 maddesi gereğince kesin olarak bozulmasına karar verildiği anlaşılmaktadır. HMK 353/1-b-2 maddesinde de açıkça belirtildiği üzere verilen karar kesin nitelikte olduğundan davacı vekilinin temyiz talebinin ilgili bölge adliye mahkemesince reddedilmesine dair verilen ek kararda bir isabetsizlik bulunmadığından, 20.04.2021 tarihli ek kararın onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine ve temyiz olunan ek kararda yazılı gerekçelere göre yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi ek kararının ONANMASINA, onama harcı peşin alındığından yeniden harç alınmasına yer olmadığına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin ilgili Bölge Adliye Mahkemesine GÖNDERİLMESİNE, 03.06.2021 tarihinde kesin olarak oy birliği ile karar verildi.