MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık tarafından verilen 29.01.2018 tarihli dilekçenin eski hale getirme talebini de içerdiği anlaşılmakla, eski hale getirme istemi hakkında karar verme yetkisinin CMK.nın 42/1. maddesine göre hükmü temyizen incelemekle görevli Yargıtay"a ait olduğu gözetilmeksizin verilen eski hale getirme talebinin reddine dair ek karar kaldırılarak ve Anayasanın 40/2, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 34/2, 231/2 ve 232/6. maddeleri uyarınca karar ve hükümlerde, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, sürenin ne zaman başlayacağı, mercii, başvuru şekli ve kanun yollarına başvurulmadığı takdirde hükmün kesinleşeceğinin tereddüde yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesinin gerekmesi karşısında, sanığın mahkumiyetine ilişkin kararda 5271 sayılı CMK’nın 232/6 maddesi gereğince sanığın bulunduğu yerde bulunan mahkemeye de başvuru yapabileceği ve kanun yollarına başvurulmadığı takdirde hükmün kesinleşeceğinin bildirilemediği anlaşılmakla sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığa yüklenen suçun yasa maddesinde öngörülen cezanın türü ve üst sınırı itibariyle 5237 sayılı TCK.nın 66/1-e maddesinde belirlenen 8 yıllık olağan dava zamanaşımının, zamanaşımını kesen son işlem olan mahkumiyet kararı olan 15.12.2009 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış olup, sanığın temyiz itirazı bu nedenle yerinde görülmekle sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın
321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta anılan Yasanın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK.nın 66/1-e ve CMK.nın 223/8. maddeleri gözetilerek DÜŞÜRÜLMESİNE, 24.12.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.