MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalı bünyesinde 2012 ve 2013 yıllarında temizlik, yükleme, boşaltma ve taşıma işi ihalesini aldığını, kıdem tazminatı bordrosunda belirlenen 35 işçi ile ihale sürecini tamamladığını, 2012 yılında aldığı ihale işi tamamlandıktan sonra işçilerin iş sözleşmesini feshetmeksizin aynı işçilerle aynı iş verene bağlı olarak yeni bir yıl için sözleşme yapıldığını ve bu işçilerle iş sözleşmeleri feshedilmeksizin 2013 yılında aynı işe devam ettiklerini, 2012 yılı için işçilerin Bank Asyada mevcut hesaplarına kıdem tazminatlarının ödendiğini, kıdem tazminatı adı altında yapılan ödemelerin işçilerin çalıştığı süreler birleştirilip, 2013 yılı kıdem tazminatı hesabı yönünden işçilere ödenen avanslar mahsup edilmek suretiyle her bir işçiye ödenmesi gereken kıdem tazminatı tutarı 13.788,00 TL olmasına rağmen, davalı kurumun önceki ödemeyi hiçe sayarak hukuka aykırı bir hesaplama ile işçilere kıdem tazminatı ödemesini teminat mektubunu paraya çevirerek yaptığını ileri sürerek; 18.643,00 TL alacağının ödeme tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı, davacı ile 2 ayrı sözleşme yapıldığını, davacının iş sözleşmeleri devam ederken yaptığı ödemenin kıdem tazminatı olarak kabul edilmesinin mümkün olmadığını, davacının sorumluluklarını zamanında yerine getirmediğini savunarak, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 14.188,39 TL"nin dava tarihi olan 27.01.2014 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya

ilişkin talebin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-492 Sayılı Harçlar Kanunu’nun 13/j maddesi uyarınca davalı kurum harçtan muaftır. Açıklanan kanun hükmü nedeniyle davalı kurumdan harç alınması olanaksızdır. Buna göre, davalının harçtan muaf tutulması gerekirken davacı tarafça yatırılan ve yargılama giderleri içinde yer alan harçların da yargılama gideri olarak davalıdan tahsiline karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir. Ne var ki, bu yanlışlıkların giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması HUMK"nun 438/7 maddesi gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının tüm temyiz itirazlarının REDDİNE, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının 2. ve 3. bentlerinin hükümden çıkartılarak yerine “Davalı harçtan muaf olduğundan davalıdan harç alınmasına yer olmadığına, davacı tarafından yatırılan 318,40 TL harcın karar kesinleştiğinde ve talep halinde davacıya iadesine,” cümlesinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, 6100 sayılı HMK"nın geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nın 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 05/10/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.