Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/17696 Esas 2022/7792 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanıklar hakkında kamu malına zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik müşteki kurum vekilinin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş bulunan şikayetçi Adalet Bakanlığının, duruşmadan usulüne uygun haberdar edilmediği, eksikliği giderme işlemi üzerine şikayetçi kurum vekilinin 24/10/2019 tarihli dilekçesi ile hükmü temyiz ettiği anlaşılmakla, şikayetçi kurumun 5271 sayılı CMK'nın 260/1. madde ve fıkrası uyarınca yasa yollarına başvurma hakkı bulunduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Yokluğunda verilen ve usulüne uygun olarak 14.10.2019 tarihinde tebliğ edilen hükmü, 1412 sayılı CMUK'nın 310. maddesinde belirtilen bir haftalık yasal süreden sonra 24/10/2019 günü temyiz eden müşteki kurum vekilinin, temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanıklar ... ve ... hakkında kamu malına zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik sanıkların temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında kamu malına zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik sanığın temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan İstanbul 12. Ağır Ceza Mahkemesinin 29/04/2011 tarih, 2006/58 Esas ve 2011/75 Karar sayılı ilamından dolayı mükerrir olduğu belirtilmiş ise de, anılan ilamda birden fazla mahkumiyet hükmü bulunduğundan, 5275 sayılı Kanun'un 108/2.maddesi uyarınca daha ağır cezayı içeren anayasayı ihlali suçundan verilen müebbet hapis cezasını içeren mahkumiyet hükmünden dolayı sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılanmayı gerektirmediğinden, aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasıyla ilgili olan hüküm fıkrasının çıkartılarak, yerine “İstanbul 12. Ağır Ceza Mahkemesinin 29/04/2011 tarih, 2006/58 Esas ve 2011/75 Karar sayılı hükmü ile anayasayı ihlali suçundan verilen müebbet hapis cezasından dolayı sanık hakkında hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19.04.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.