Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/19935 Esas 2022/7806 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : İlk derece mahkemesinin beraat hükümlerinin kaldırılarak sanıkların mahkumiyetine

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıkların temyiz dilekçelerinde temyiz nedeni bulunduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5271 sayılı CMK’nın 288. maddesinin ''Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır.'' ve aynı Kanun’un 294. maddesinin ise; ''Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir.'' şeklinde düzenlendiği de gözetilerek sanık ...’nun temyiz isteminin “hakkında verilen ceza miktarlarını çok bulduğuna, adil yargılanma hakkının ihlal edildiğine” yönelik olduğu; sanık ...’nun temyiz isteminin ise “işlemediği suçlar hakkında ceza almasının mağduriyetine neden olduğuna, aldığı cezaları hak etmediğine” yönelik olduğu belirlenerek anılan sebeplere ilişkin yapılan inceleme sonucunda;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin sanıklar hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümler yönünden uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1) Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik sanığın temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık hakkında kurulan hükümde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, ilk derece mahkemesinin beraat hükmünün kaldırılarak sanığın anılan suçtan mahkumiyetine dair kararı hukuka uygun bulunduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazının reddiyle, 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin kararına yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN İSTEME AYKIRI OLARAK ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik sanığın temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Mersin 6. Asliye Ceza Mahkemesince verilmiş 27/05/2013 tarihinde kesinleşen 2013/103 E. 2013/336 K. sayılı ilamı uyarınca verilen 5 ay hapis cezasının TCK'nın 165/1 maddesi uyarınca verilmiş olduğu, bahse konu suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçunun 24.10.2019 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmesi sonucunda uzlaşma kapsamına alınması nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağı, ancak sanığa ait adli sicil kaydındaki Mersin 5. Sulh Ceza Mahkemesinin 19.02.2014 tarihli 2012/979 E. 2014/175 K. sayılı 01.04.2014 tarihinde kesinleşen 6136 Sayılı Kanun’un 13/4 maddesine muhalefet suçundan hükmedilen hapis cezasından çevrili 500,00 TL adli para cezasına ilişkin ilamın tekerrüre esas olduğu ve bu mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınması gerektiğinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun'un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin uygulanmasına bölümün çıkarılmasına ve yerine “Mersin 5. Sulh Ceza Mahkemesinin 19.02.2014 tarihli 2012/979 E. 2014/175 K. sayılı 6136 Sayılı Kanun’un 13/4 maddesine muhalefet suçundan hükmedilen hapis cezasından çevrili 500,00 TL adli para cezasına ilişkin ilamın tekerrüre esas alınmasına karar verilmesi” ibaresinin eklenmesine karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
3) Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik sanıkların temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanıklar hakkında hükmedilen TCK'nın 142/2-g, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E. 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle sanıkların savunma haklarının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 19.04.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.