Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/23682 Esas 2022/7919 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında Bursa 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/12/2011 tarih, 2011/207 Esas 2011/720 Karar sayılı ilamı ile hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen mahkumiyet hükmünün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 02/06/2014 tarih ve 2014/18212 Esas, 2014/15345 Karar sayılı ilamı uyarınca temyizin reddine ilişkin ek kararın onanmasına karar verilerek kesinleştiği,sanığın 03/11/2014 tarihli dilekçesi ile yargılamanın yenilenmesini talep etmesi üzerine mahkemece 05/11/2014 tarihinde talep kabul edilip, 19/11/2014 tarih , 2011/207 Esas, 2011/720 Karar sayılı ilamı ile duruşma açılarak konut dokunulmazlığının ihlali suçundan 19/11/2014 tarihinde yeniden hüküm kurulduğu, kurulan bu hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi sonucu Yargıtay 18. Ceza Dairesinin 19/02/2019 tarih, 2016/11209 esas ve 2019/3417 karar sayılı ilamı ile “... sanık ...'ın beraati ile sonuçlanan yargılamada Yargıtay bozma ilamı sirayet ettirilmeden kesinleşen hükme yönelik olarak ancak, Kanun yararına bozma kanun yoluna başvurulabileceği gözetilmeden yeni vaka niteliğinde bulunmayan Yargıtay ilamı uyarınca yargılamanın yenilenmesi talebinin kabulüyle, yazılı şekilde karar verilmesi,” sebebiyle bozulmasından sonra mahkemece 01/10/2019 tarihli kararıyla yargılamanın yenilenmesine dair 19/11/2014 tarihli kararın kaldırılmasına karar verilerek Bursa 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/12/2011 tarih, 2011/207 Esas 2011/720 Karar sayılı karar için kanun yararına bozma yasa yoluna başvurulduğu, Dairemizin 14/12/2020 tarih ve 2020/22253 Esas, 2020/15282 Karar sayılı ilamı ile ... sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçu için TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanmamasının gerekmesi nedeniyle kanun yararına bozma yasa yoluna geldiği anlaşılmış ise de; kesinleşen hükümden sonra ortaya çıkan bu durumun ancak 5271 sayılı CMK’nın 311/1-e maddesi uyarınca yargılamanın yenilenmesi sebebi olabileceği, kanun yararına bozma gerekçesi yapılamayacağından ve delillerin takdir ve değerlendirilmesinde yanılgıya düşüldüğünden söz edilerek kanun yararına bozma yasa yoluna başvurma olanağı da bulunmadığından kanun yararına bozma isteminin reddine karar verildiği, mahkemece tüm bu hukuki süreçler üzerine temyize konu 22/09/2021 tarihli kararla yargılamanın yenilenmesi yoluyla yeniden yazılı şekilde hüküm kurduğu ve TCK’nın 66/5. maddesinde yer alan “Aynı fiilden dolayı tekrar yargılamayı gerektiren hallerde, mahkemece bu husustaki talebin kabul edildiği tarihten itibaren fiile ilişkin zamanaşımı süresi yeni baştan işlemeye başlar” şeklindeki düzenleme dikkate alınarak zamanaşımının gerçekleşmediği belirlenerek yapılan incelemede,
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, uyulan bozmaya, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 20/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.