Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3149 Esas 2020/2255 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3149
Karar No: 2020/2255
Karar Tarihi: 25.11.2020

Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3149 Esas 2020/2255 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen ve tefecilik suçuyla ilgili olan davada sanık, faizle ödünç para vermek iddiasıyla yargılanmıştır. Ancak, tefecilik suçu oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli olmadığı ve birden fazla kişiye sistemli şekilde faiz karşılığı ödünç para verilmesinin de suçun unsuru olarak aranmadığı belirtilmiştir. Bunun yanı sıra, sanığın sorumlu olduğu icra dosyalarının incelenmesi, tanıkların ifadelerinin alınması ve gizli kolluk araştırmalarının yapılması gerektiği vurgulanarak, eksik araştırma sonucu yazılı şekilde karar verilmesinin hatalı olduğu ifade edilmiştir. Bu nedenle, sanık hakkında verilen beraat kararı bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 241. maddesi (Tefecilik suçu)
- CMK'nın 232/6. maddesi (Kararda uygulama maddelerinin belirtilmesi)
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi (Kanunun yargılama safhasında uygulanması)
- CMUK'nın 321. maddesi (Kararın bozulması)

9. Ceza Dairesi 2020/3149 E. , 2020/2255 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : Beraat

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi;
Sanık ..."ın faizle ödünç para vererek tefecilik suçunu işlediği iddia olunan somut olayda; TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli şekilde faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması ve aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında yüksek sayılabilecek miktarda paranın karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına uygun olmaması, bu bağlamda maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından, sanığın icra müdürlükleri nezdinde alacaklı oldukları takip dosyalarının araştırılıp, borçlularının faiz karşılığı sanıktan ödünç para alıp almadıklarına ilişkin olarak tanık sıfatıyla beyanlarına başvurulması, sanık vergi mükellefi ise ilgili vergi dairesine yazı yazılarak bu konuda hakkında vergi inceleme raporu düzenlettirilmesi, müşteki ..."nın gösterdiği tanıklar ..., ..., ..."ın mahkemeye celbi sağlanarak beyanlarının alınması, sanığın tefecilik yapıp yapmadığı hususunda detaylı ve gizli kolluk araştırması yaptırılması sonrasında hasıl olacak sonuca göre hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma sonucu yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de;
Sanık hakkında kurulan beraat hükmünde uygulama maddelerinin hükümde gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı, katılan ... vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 25/11/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.