Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2019/3832 Esas 2019/5990 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/3832
Karar No: 2019/5990
Karar Tarihi: 07.11.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2019/3832 Esas 2019/5990 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karar, 20. Ceza Dairesi tarafından verilmiştir. Bakırköy (Kapatılan) 47. Asliye Ceza Mahkemesi'nde suçlama kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma olarak yapılmış ve sanık mahkûm edilmiştir. Ancak yapılan tebligatın usulsüz olduğu ve sanığın temyiz hakkının yanıltıldığı gerekçesiyle temyiz talebi reddedilmemiştir. Hüküm BOZULMUŞTUR çünkü gerekçesinde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin yazılması ve hükme esas alınan ve reddedilen kanıtlar ile mahkemece ulaşılan kanaatin, sanığın suç oluşturduğu veya oluşturmadığı sabit görülen fiilin belirtilmesi ve bu fiilin nitelendirilmesinin yapılması gerektiği halde yalnızca sanığın denetimli serbestlik tedbirine uymamasına dair hususlar anlatılmıştır. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5271 sayılı CMK’nın 35/3 maddesi, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 141/3 maddesi, CMK'ın 34. ve 230. maddeleri.

20. Ceza Dairesi 2019/3832 E. , 2019/5990 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : BAKIRKÖY (Kapatılan) 47. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
5271 sayılı CMK’nın 35/3 maddesinde “ilgili taraf serbest olmayan bir kişi veya tutuklu ise tebliğ edilen karar kendisine okunup anlatılır” hükmü uyarınca karar cezaevinde olan ve yokluğunda hakkında mahkumiyet hükmü kurulan sanığa gerekçeli karar doğrudan tebliğ edilip kararın anlatıldığına dair bir evraka rastlanılmadığından yapılan tebligatın usulsüz olması sebebiyle ve gerekçeli kararın tebliği esnasında başka suçtan hükümlü bulunan sanığa, bulunduğu cezaevinden vereceği dilekçe ile de temyiz kanun yoluna başvurabileceği"" hususunun belirtilmemesi suretiyle yanıltılması nedeniyle temyizin süresinde yapıldığı kabul edilerek tebliğnamedeki temyiz talebinin reddine dair görüş benimsenmemiştir.
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 141/3. CMK"nın 34. ve 230. maddeleri uyarınca hükmün gerekçesinde, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin yazılması, kanıtların tartışılarak değerlendirilmesi, hükme esas alınan ve reddedilen kanıtlar ile mahkemece ulaşılan kanaatin, sanığın suç oluşturduğu veya oluşturmadığı sabit görülen fiilin belirtilmesi ve bu fiilin nitelendirilmesinin yapılması suretiyle infazı kabil bir hüküm kurulması gerekirken, yalnızca sanığın denetimli serbestlik tedbirine uymamasına dair hususlar anlatılmak suretiyle gerekçesiz olarak hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazı bu nedenle yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA, 07/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.