Tebliğname No : 6 - 2011/131891
MAHKEMESİ : Diyarbakır 2. Çocuk Mahkemesi
TARİHİ : 23/11/2010
NUMARASI : 2009/458 (E) ve 2010/690 (K)
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını bozmak

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-12-15 yaş grubunda bulunan sanık F.. O.. hakkında, Diyarbakır Adli Tıp Şube Müdürlüğü"nde görevli adli tıp uzmanı ...B.. D..tarafından düzenlenen 24/08/2009 tarihli adli raporda, sanığın 24/08/2009 tarihinde işlediği iddia olunan iş yerinden hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçlarının hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişmediğinin bildirildiği; diğer yandan, aynı sanık hakkında sosyal hizmet uzmanı D.. Ç.. tarafından başka bir yargılama dosyası için düzenlenip bir örneği görülmekte olan dava dosyası içerisine alınan 19/07/2010 tarihli sosyal inceleme raporunda ise, sanığın işlediği suçların hukuki anlam ve sonuçlarını yeterince kavrayabildiği şeklinde aksi yöndeki kanaatin bildirildiği; bahse konu her iki rapor arasında çelişki oluşmakla birlikte gerekçeli kararda hangi raporun hangi sebeple diğerine tercih edildiğinin açıklanmadığı anlaşılmakla; öncelikle sanığın Diyarbakır Dicle Üniversitesi Çocuk Psikiyatrisi Ana Bilim Dalı Başkanlığı"na sevkedilerek, 24/08/2009 tarihinde işlemiş olduğu hırsızlık ve ve iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçlarının hukuki anlam ve sonuçlarını algılayıp algılamadığı ve davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişip gelişmediği yönünde adli rapor düzenlenerek çelişkinin giderilmesinin istenilmesi, sanığın işlediği suçun farik ve mümeyyizi olup olmadığı yönündeki delillerin bir bütün halinde değerlendirilerek bu durumun karar yerinde tartışılması ile sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik araştırma sonucu yazılı şekilde karar verilmesi;
2-5237 sayılı TCK"nın 61/1. maddesine göre malın değerinin az ya da çok olmasının, temel cezanın belirlenmesinde alt sınırdan uzaklaşmak için bir kriter olduğu; hırsızlık suçuna konu malın değerinin az olmasının ise TCK"nın 145. maddesinde ayrı olarak düzenlenmesi nedeniyle kanun koyucunun hırsızlık suçunda malın değerinin az olmasına ayrıca verdiği önemi gösterdiği;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 15.12.2009 gün ve 6/242-291 sayılı içtihadında belirtildiği üzere, "...daha çoğunu alabilme olanağı varken yalnızca gereksinimi kadar ve değer olarak az olan şeyi alma" görüşünün TCK"nın 145. madde uygulamasında bütünüyle reddedilmesi mümkün değil ise de; maddenin, yalnızca bu tanımlamayla sınırlandırılmasının da olanaklı olmadığı; 145. maddenin gerek ilk şekli, gerekse değiştirilmiş biçiminin; ortak tanımlama ile, hırsızlık suçunun konusunu oluşturan değerin az olmasını temel aldığı;
TCK"nın 145. maddesine göre, faile verilen cezada indirim yapılabilmesi için malın değerinin az olması yeterli olup, hâkimin indirim oranını TCK"nın 3. maddesinde öngörüldüğü üzere “işlenilen fiilin ağırlığıyla orantılı” olacak şekilde saptayacağı;
Değer azlığı nedeniyle ceza vermekten vazgeçme kararı verilecek ise; malın değerinin azlığı yanında “suçun işleniş şekli ve özelliklerinin” de dikkate alınmasının gerektiği; TCK"nın 145. maddesinin uygulanmasında hâkime takdir hakkı tanınmış olup, hâkimin takdir hakkını kullanırken keyfiliğe kaçmadan, her somut olaya uygun, yasal ve yeterli gerekçe göstermek suretiyle uygulama yapacağı anlaşılmakla;
Somut olayda; müştekiye ait ekmek fırınına girerek, çekmece bulunan toplam 22,50 TL tutarındaki bozuk parayı çaldığı sırada yakalanan sanık hakkında, suçun işleniş şekli ve özellikleri itibariyle ceza vermekten vazgeçilemeyecek ise de, hırsızlık konusunu oluşturan malın değerinin az olması nedeniyle TCK"nın 145. maddesi gereğince verilen cezadan belirlenecek oranda indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi;
3-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan hüküm kurulurken, TCK"nın 31/2. maddesinin uygulanması sırasında, yasaya uygun bir şekilde ½ oranında indirim yapılmasına karşın, 1/3 oranında indirim yapıldığının belirtilmesi suretiyle çelişkiye neden olunması;
4-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan belirlenen gün adli para cezasının, bir gün karşılığında tayin edilen miktar ile çarpılarak sonuç adli para cezasına hükmedilirken, uygulama maddesi olarak 5237 sayılı TCK"nın 52/1. maddesinin karar yerinde gösterilmemesi;
Bozmayı gerektirmiş, sanık F.. O.. müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 30.01.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.