Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/3080 Esas 2021/103 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : CMK"nın 231/11. maddesi gereğince hükmün açıklanması ile TCK"nın 179/3-2, 62/1, 53/1-2-3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 179/3-2. maddeleri gereğince 25 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/8. maddesi uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair İskip Sulh Ceza Mahkemesinin 15.07.2010 tarihli ve 2010/131 esas 2010/233 karar sayılı kararının 08.09.2010 tarihinde kesinleştiği, belirlenen 5 yıllık denetim süresinin kesinleşme tarihinden itibaren başladığı, belirtilen kararın kesinleşmesinden ve 5 yıllık denetim süresinin başlamasından önce sanığın 13.06.2010 tarihinde TCK"nın 86/2. maddesinde tanımlanan kasten yaralama suçunun işlediği ve İskip Asliye Ceza Mahkemesince sanığın bu suçtan cezalandırılmasına karar verildiği, bu kararla birlikte sanık hakkında daha önce açıklanması geri bırakılan hükmün takdir ve ifası için mahkemesine ihbarda bulunulduğu, ancak ihbar üzerine ele alınan dosya kapsamında sanık hakkında belirlenen denetim süresinin başlamadığı bir zaman diliminde işlenen kasıtlı bir suçtan dolayı açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanamayacağı gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, sair yönleri incelenmeksizin, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 12.01.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.