Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı - kasten yaralama - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/2250 Esas 2020/100 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2250
Karar No: 2020/100
Karar Tarihi: 07.01.2020

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı - kasten yaralama - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/2250 Esas 2020/100 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen hükümde temyiz mümkünlüğünün olmadığını belirtirken, çocuğun cinsel istismarı suçundan verilen hükmün önceki ve sonraki kanunların hükümlerinin karşılaştırılmasıyla yeniden değerlendirilmesi gerektiğini belirtti ve hükmün bozulmasına karar verdi. Hüküm tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) para cezalarının kesin nitelikte olduğu belirtildi. Kanun maddeleri: 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'ın 305/1. maddesi, 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri, 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddeleri, 5237 sayılı TCK'ın 7/2. madde-fıkrası.

14. Ceza Dairesi 2019/2250 E. , 2020/100 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21.06.2005 gün ve 61/82 sayılı kararında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığını belirleme bakımından hüküm tarihindeki kanuni düzenlemenin dikkate alınması gerektiği, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) para cezaları kesin nitelikte olup, sanık hakkında kasten yaralama suçundan doğrudan belirlenen 900 TL adli para cezasının CMUK"nın 305/1. maddesi gereğince kesin olmasından dolayı temyizi mümkün bulunmadığından, anılan hükme yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık hakkında beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle yeniden değerlendirmesine yapılmasında zorunluluk bulunması,

Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisi ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 07.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.