22. Hukuk Dairesi Esas No: 2015/17457 Karar No: 2016/17525 Karar Tarihi: 13.06.2016
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/17457 Esas 2016/17525 Karar Sayılı İlamı
22. Hukuk Dairesi 2015/17457 E. , 2016/17525 K. "İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili, müvekkilinin akaryakıt konusunda faaliyet gösteren davalı işyerinde satış görevlisi (pompacı) olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin işveren tarafından ekonomik daralma gerekçe gösterilerek haksız şekilde feshedildiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir. Davalı Cevabının Özeti: Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur. Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz: Kararı, kanuni süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir. Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Davacı işçinin işe girişteki ilk üç ay ve 2009-2010 yılları arasındaki çalışması için ayrıca hafta tatili alacağı hesaplandığının ve mahkemece de bu alacağın hüküm altına alındığının anlaşılması karşısında, bahse konu dönemlerde haftalık yedi gün çalışılan sürede yetmişüçbuçuk saat çalışıldığının ve yirmisekizbuçuk saat fazla çalışma yapıldığının kabulü hatalı olup, altmışaltı saat çalışıldığının ve kanuni çalışma süresi olan kırkbeş saatin tenzili ile yirmibir saat fazla çalışma yapıldığının kabulü ile hesaplaması yapılması gerektiğinin gözden uzak tutulması isabetsiz olmuştur. Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 13.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.