Mala zarar verme ve hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/16488 Esas 2014/27315 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
8. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/16488
Karar No: 2014/27315
Karar Tarihi: 20.11.2014

Mala zarar verme ve hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/16488 Esas 2014/27315 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanıkların mala zarar verme ve hakkı olmayan yere tecavüz suçlamalarıyla ilgili karar verildi. Bazı sanıklar hakkında hükümlülük, bazı sanıklar hakkında ise beraat kararı verildi. Ancak, bazı sanıklar hakkında hüküm verirken kanun maddeleri doğru uygulanmadığı gerekçesiyle kararın düzeltilmesi gerektiği belirtildi. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin 3. fıkrasına göre, sanıkların ceza infazı tamamlanana kadar belirli haklardan yoksun bırakılmaları gerektiği hatırlatıldı. Kararda ayrıca, 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'na göre bu hatanın düzeltilebileceği ifade edildi.
8. Ceza Dairesi         2014/16488 E.  ,  2014/27315 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇ : Mala zarar verme ve hakkı olmayan yere tecavüz
    HÜKÜM : Sanıklar ..., ...,..., ..., ... haklarında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan hükümlülük, mala zarar verme suçundan beraatlerine,
    Sanıklar ..., ... haklarında hakkı olmayan yere tecavüz ve mala zarar verme suçlarından beraat

    Gereği görüşülüp düşünüldü:

    1- Sanıklar ...,..., ..., ..., ..., ..., ... haklarında mala zarar verme ve sanıklar ..., ... haklarında hakkı olmayan yere tecavüz suçlarından kurulan beraat kararlarına yönelik temyiz incelemesinde;
    Mahkemece kanıtlar değerlendirilip gerektirici nedenleri açıklanmak suretiyle verilen beraat kararları usul ve yasaya uygun bulunduğundan katılan vekilinin, bir sebebe dayanmayan temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddiyle hükümlerin oybirliğiyle (ONANMASINA),
    2- Sanıklar ..., ..., ..., ..., ... haklarında hakkı olmayan yere tecavüz suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesine gelince;
    Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen kanıtlara, mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine göre yerinde görülmeyen sair itirazların reddine, ancak:

    5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanıkların kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,

    Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanıkların kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 20.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.