Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/27449 Esas 2022/8208 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın ikinci kez mükerrir kabul edildiği Lüleburgaz 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/11/2009 tarihli, 2009/305 Esas, 2009/533 Karar sayılı kararına konu suçun 09/07/2009 tarihinde işlendiği, 01/01/1992 doğumlu olan sanığın bu suç tarihinde 18 yaşından küçük olduğunun anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK’nın 58/5. maddesi uyarınca, fiili işlediği sırada onsekiz yaşını doldurmamış olan kişilerin işlediği suçlar dolayısıyla tekerrür hükümleri uygulanamayacağından ve sanığın adli sicil kaydında başkaca ikinci kez mükerrirliğe esas alınabilecek ilamın bulunmadığı anlaşılmakla, sanığın birinci kez mükerrirliğine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun'un 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; sanık hakkında kurulan hükümlerden tekerrür uygulanmasına ilişkin olan kısımların çıkartılması ile yerine “Sanığın adli sicil kaydında yer alan Gaziosmanpaşa 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/12/2012 tarih ve 2011/205 Esas, 2012/688 Karar sayılı ilamındaki 2 yıl hapis cezası ile mahkumiyeti nedeniyle 5237 sayılı TCK'nın 58/2-b. maddesi uyarınca birinci kez mükerrir olduğu anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK'nın 58/6. maddesi gereğince hapis cezalarının mükerrirlere göre infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına,” cümlesi eklenmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanığın, suç tarihi itibarıyla maddi değeri düşük bir kaç adet yüzük çaldığının anlaşılması karşısında hırsızlık konusunu oluşturan malın değerinin az olması nedeniyle 5237 sayılı TCK'nın 145. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulurken TCK'nın 142/1-b maddesi gereğince belirlenen 2 yıl 6 ay hapis cezasından aynı Kanunun 143. maddesi gereğince 1/5 oranında artırım sırasında 2 yıl 12 ay yerine 3 yıl hapis cezası olarak fazla ceza tayini,
3- Sanığın ikinci kez mükerrir kabul edildiği Lüleburgaz 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/11/2009 tarihli, 2009/305 Esas, 2009/533 Karar sayılı kararına konu suçun 09/07/2009 tarihinde işlendiği, 01/01/1992 doğumlu olan sanığın bu suç tarihinde 18 yaşından küçük olduğunun anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK’nın 58/5. maddesi uyarınca, fiili işlediği sırada onsekiz yaşını doldurmamış olan kişilerin işlediği suçlar dolayısıyla tekerrür hükümleri uygulanamayacağından ve sanığın adli sicil kaydında başkaca ikinci kez mükerrirliğe esas alınabilecek ilamın bulunmadığı anlaşılmakla, sanığın birinci kez mükerrirliğine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 25.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.