Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/10773 Esas 2015/7055 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-3-b, 62, 52/1-2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ile katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin kusura, eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna ve şikayetin süresinde yapılmadığına, katılan vekilinin ise diğer temyiz itirazlarının reddine ancak,
1-Olay tarihinde sanığın idaresindeki araçla meskun mahalde gece, aydınlatmanın olduğu asfalt, düz, dik eğimli, iki yönlü, kuru zeminli yolda seyri sırasında önünde aynı yöne seyreden aracı sollamak istediğinde direksiyon hakimiyetini kaybederek karşı yönden gelen araçların kullandığı yol bölümüne geçip karşı yol bölümünde yürümekte olan yayaya tam kusurlu olarak çarpıp hayati tehlike geçirecek ve kemik kırığı ve spastik tetraplaji ve myelopati nedeniyle duyularından ve organlarından birinin işlevinin yitirilmesine neden olacak şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda; sanık hakkında, temel ceza tayin edilirken TCK"nın 89/1. maddesinde seçimlik olarak gösterilen hapis ve adli para cezasından gerekçesi gösterilmeksizin adli para cezasının tercih edilmesi,
2-İki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş şekli, meydana gelen zararın ağırlığı, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, maddede öngörülen cezanın üst sınırı nazara alınmak suretiyle, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun şekilde asgari hadden daha fazla uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken teşdidin derecesinde yanılgıya düşülmek suretiyle sanık hakkında az ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321.maddesi gereğince BOZULMASINA, 29/04/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.