Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28890 Esas 2022/8164 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1)Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde :
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2)Sanık hakkında mala zarar verme ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde:
Sanığın, yaş küçüklüğü nedeniyle soruşturması ayrı yürütülen suça sürüklenen çocuk... ile birlikte, müştekinin oturduğu apartmanın içerisine girerek, zemin katta oturan müştekinin evinin dış kapısının dışında bulunan demir korkuluk ile daire çelik kapısının kilit orta göbek kısmını yanlarında getirdikleri aletlerle patlatıp kilitleri kırdıktan sonra müştekinin evine girecekleri esnada üst kattan gelenler olması üzerine yakalanmamak için dışarı çıkıp apartmanın arkasına geçtikleri sırada ihbar üzerine olay mahalline gelen polis ekiplerince yakalandıkları olayda, sanığın hırsızlık amacıyla müştekinin oturduğu apartmana girmesi ile atılı konut dokunulmazlığının ihlali suçunun tamamlandığı gözetilmeden yazılı şekilde teşebbüs hükümlerinin uygulanması suretiyle eksik ceza tayin edilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK'nın 50/3. maddesindeki zorunluluk bulunmadığı halde, adli sicil kaydında tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık hakkında, hükmolunan hapis cezalarının adli para cezalarına çevrilmesi suretiyle, TCK'nın 58/6. maddesindeki mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanamaz hale getirilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
18/06/2014 tarihinde kabul edilip 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi gereğince “Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün, hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir.” hükmü gözetilmeden, sanık hakkında adli para cezasını ödemediği takdirde ödenmeyen para cezasının hapse çevrileceği şeklinde hükümler kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun'un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hükümlerin ilgili fıkralarından "geri kalan miktarın tamamının birden tahsil edilmesine ve ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, 5275 Sayılı Kanunun 106/3. maddesine göre işlem yapılmasına" ilişkin bölümlerin çıkarılarak, yerine "ödenmeyen adli para cezasının 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi belirtilen yönteme uygun biçimde infazına" karar verilmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25/04/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.