Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2018/3768 Esas 2019/6288 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Ecrimisil Ve Alacak

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonucunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup, hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.
K A R A R
Davacı vekili, dava konusu 212, 220 ve 262 parsel sayılı taşınmazların müvekkilinin miras payı oranında tapu kayıtlarının iptali hususunda Konya 3. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2000/269 Esas, 2004/334 Karar sayılı ilamı ile tapu kayıtlarının iptaline karar verildiğini ve kararın kesinleştiğini, kararın kesinleşmesini müteakip 2001, 2002, 2003, 2004 ve 2005 yılları için Konya 3. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2006/26 Esas, 2009/458 Karar sayılı dosyası ile ecrimisil ve doğrudan gelir desteği mahrumiyetinden kaynaklanan alacak yönünden karar verildiğini ancak kararın 2001 ve 2002 yılları için ıslah talebi nazara alınarak kısmen bozulduğunu ileri sürerek eldeki dosyada 2008 - 2012 yılları arası dönem için 7.000 TL ecrimisil ile 2.000 TL doğrudan gelir desteği mahrumiyetinden kaynaklanan alacak olmak üzere toplam 9.000 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir. Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava; ecrimisil ve alacak istemine ilişkindir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden dava konusu 220 parsel sayılı tarla vasfındaki taşınmaz ile, 262 parsel sayılı kerpiç ev ve müştemilatı vasfındaki taşınmazda davacının 1/7 oranında malik olduğu, 212 parsel sayılı taşınmazın ise hükmen ifraz edilerek 321, 322 ve 323 parsele dönüştüğü, bu parsellerden 323 parselin davacı adına kayıtlı olduğu sabittir.
1. Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına, mevcut deliller Mahkemece takdir edilerek karar verildiğine ve takdirde bir isabetsizlik bulunmadığına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2. Davalı vekilinin 220 parsel sayılı taşınmazla ilgili temyiz itirazına gelince, davalı taraf davaya cevap vermemiş olup davacı yan da tanık deliline dayanmamıştır. Davalı vekili, temyizinde 220 parsel no’lu taşınmazın müvekkilince kullanılmadığı savunmasında bulunmuştur. Dosya kapsamından anlaşılacağı üzere davacı tarafça bahsi geçen 220 parsel sayılı taşınmazın davalı yanca kullanıldığı ispat edilebilmiş değildir. Bu parsel yönünden davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirmeyle yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (2) no’lu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüne, usul ve yasaya aykırı olan hükmün 6100 sayılı HMK"nin Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"un 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının (1) no’lu bentte açıklanan nedenlerle reddine, HUMK’un 440/1. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 20/06/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.