MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 213 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Zonguldak Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 02/11/2010 tarihli ve 2010/3405 Esas sayılı iddianamesinde sevk maddesi olarak VUK"nin 359/a-2 maddesi gösterilmiş ise de, iddianame anlatımına göre vergi suçu raporu ve mütalaya uygun olarak sanık hakkında "2009 takvim yılında sahte fatura kullanmak" suçundan kamu davası açıldığı ve hükmün gerekçesinde sanığın sahte faturalar kullandığı belirtilmesine karşın, Kanun‘un 359/a-2. maddesi uyarınca “muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı belge kullanma” suçundan hüküm kurulduğu anlaşılmış ise de; Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 11.03.2014 tarih ve 2012/11-1382 Esas-2014/124 Karar, 11.07.2014 tarih ve 2012/11-1512 Esas-2014/366 Karar sayılı ilamlarında da belirtildiği üzere, sahte fatura kullanmak ve muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı belge kullanmak suçlarının vasıfları farklı olmakla birlikte birbirlerine dönüşebileceğinden aleyhe temyiz olmaması nedeniyle bu husus bozma nedeni yapılmamış; gerekçeli karar başlığında ""2009"" şeklinde eksik gösterilen suç tarihinin, suça konu faturaların Aralık ayı KDV beyannamesinde kullanılması nedeniyle "21.01.2010" olarak mahallinde düzeltilmesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.

Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ve müdafinin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle, hükmün ONANMASINA, 09.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.