Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2019/990 Esas 2019/3490 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/990
Karar No: 2019/3490
Karar Tarihi: 25.03.2019

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2019/990 Esas 2019/3490 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, tefecilik suçundan sanığın mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, daha önceki bir karar nedeniyle suç tarihi ve zincirleme suç hükümleri gözetilerek bozma kararı verilmiştir. Yapılan incelemede, mağdurun aldığı borç para tarihinin 2005 olduğu tespit edilmiştir. Bu nedenle, sanığın suçu işlediği tarih ve ceza sınırı dikkate alınarak 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı süresi hesaplanmıştır. Son ödünç paranın verildiği tarih ile inceleme günü arasındaki zamanaşımı süresi gerçekleştiği için, hüküm BOZULMUŞ ancak yeniden yargılama gerektirmediği için kamu davası zamanaşımı nedeniyle DÜŞMÜŞTÜR.
Kullanılan kanun maddeleri şunlardır:
- 5237 sayılı TCK'nın 241/1. maddesi (tefecilik suçunun cezası)
- Aynı kanunun 66/1-e ve 67/4. maddeleri (dava zamanaşımı süresi ile ilgili hükümler)
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi (mahkeme kararlarının bozulması)
- CMUK'nın 321. maddesi (bozma kararları)
- 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi (kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesi)

5. Ceza Dairesi 2019/990 E. , 2019/3490 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Zincirleme tefecilik suçundan mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dairemizin 30/09/2013 tarihli ve 2012/7174-9480 sayılı Kararı ile onanan davadaki suç tarihinin 30/04/2008 olarak gösterilmesi nedeniyle, iddianame tarihi de nazara alınarak, zincirleme suç hükümlerinin uygulanmasının gözetilmesi yönünden bozma kararı verildikten sonraki aşamada onama kararına konu davanın mağduru olan ..."ın faiz karşılığı borç para aldığı tarihin 2005 olduğunun belirlenmesi de dikkate alındığında; sanığın üzerine atılı tefecilik suçunun 5237 sayılı TCK"nın 241/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırına göre aynı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı süresine tabi olduğu, son ödünç paranın verildiği Ocak 2007 tarihi ile inceleme günü arasında zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 25/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.