Esas No: 2020/25465
Karar No: 2022/8373
Karar Tarihi: 26.04.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/25465 Esas 2022/8373 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanığın kamu malına zarar verme ve kasten yaralama suçlarından mahkumiyeti kesinleşmiştir. Ancak kasten yaralama suçu için açılan temyiz istemi reddedilmiştir, çünkü doğrudan hükmolunan adli para cezasına yönelik temyiz mümkün değildir. Kamu malına zarar verme, kasten yaralama ve 6136 sayılı Yasa'ya muhalefet suçlarından mahkumiyeti kesinleşen sanık için ise yapılan yargılama eksik kalmış ve ceza tayini yanlış yapılmıştır. Kanunlar:
- 6136 sayılı Yasa
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde
- 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi
- Kamu malına zarar verme suçu için 5237 sayılı TCK'nın 152. maddesi
- Kasten yaralama suçu için 5237 sayılı TCK'nın 87. maddesi
- 6136 sayılı Yasa'ya muhalefet suçu için 6136 sayılı Yasa'nın ek madde 1. maddesi
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme, kasten yaralama, 6136 sayılı Yasa'ya muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL. dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanık ... hakkında kamu malına zarar verme, sanık ... hakkında kamu malına zarar verme, kasten yaralama ve 6136 sayılı Yasa'ya muhalefet suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık ... hakkında 6136 sayılı Yasa'ya muhalefet suçundan hüküm kurulurken, aynı yasanın ek madde 1. maddesi uyarınca hükmolunan cezanın 2 kat artırılması gerektiği gözetilmeyerek, eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yaplmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 26.04.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.