MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki manevi tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalılar vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalı sürücü ..."ın sevk ve idaresinde olup davalı şirkete ait ticari aracın, karşıdan karşıya geçmekte olan davacılar murisi yaya ....a çarpması sonucu murisin vefat ettiğini, trafik kaza tutanağında ve ceza dosyasında her ne kadar davalı sürücü tali kusurlu bulunsa da trafik kazası tespit tutanağının çelişkili ve hatalı olduğunu, kazazedenin kazanın oluşumunda kusurlu olmadığını belirterek müvekillerinden her biri için ayrı ayrı 25.000,00 TL olmak üzere toplam 100.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihi olan 09/08/2012 tarihinden itibaren en yüksek oranda ve değişen oranlarda yasal faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar vekili, müvekkilinin kusuru bulunmadığını, müteveffanın kaza tarihinde 80 yaşında olduğunu, tek başına yola ve trafiğe çıkmış olup bu yaşta bir insanın şehir içi çevreyola inerek karşıdan karşıya geçmeye çalışmasının tek başına kusurlu bir hareket ve trafik kurallarının ihlali olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile, her bir davacı için 7.000,00 TL olmak üzere toplam 28.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihi olan 09/08/2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacılara verilmesine karar verilmiş; hüküm, davalılar vekilince temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazasından kaynaklanan ölüm nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir.
Borçlar Kanunu"nun 56. maddesi hükmüne göre hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi, mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde, bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22.06.1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Hakimin bu takdir hakkını kullanırken, ülkenin ekonomik koşulları, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, paranın satın alma gücü, tarafların kusur durumu, olayın ağırlığı, olay tarihi gibi özellikleri göz önünde tutması ve buna göre manevi tazminat takdir edilmesi gerektiği açıkça ortadadır. (HGK 23/06/2004, 13/291-370)
Yukarıda belirtilen hususlar dikkate alındığında, takdir olunan manevi tazminatların fazla olduğu görülmüş ve hakkaniyete uygun şekilde manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalılara geri verilmesine 06.12.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.