Esas No: 2020/28290
Karar No: 2022/8274
Karar Tarihi: 26.04.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28290 Esas 2022/8274 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişinin iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve hırsızlık suçlarından mahkumiyetine karar verdi. Yapılan temyiz itirazlarında, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu ile ilgili yazım hatası olduğu belirtilerek hüküm onandı. Ancak hırsızlık suçunda sanığın savunma hakkının kısıtlanması ve zorunlu müdafii atanmaması gibi Kanun maddelerinin ihlal edilmesi nedeniyle mahkeme kararı bozuldu. Kanunlar arasında yer alan TCK'nın 53. maddesi ve 7242 sayılı Kanun ile TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişiklik infaz aşamasında dikkate alınması gereken hususlar olarak belirtildi. Ayrıca, TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun kararı da dikkate alınarak, sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği vurgulandı. 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi de savunma hakkının kısıtlanmaması için önemli bir madde olarak belirtildi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Gerekçeli karar başlığında suç adının, iş yeri dokunulmazlığının ihlali yerine konut dokunulmazlığını ihlal etme olarak yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası kabul edilmiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün ONANMASINA,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarına gelince,
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, 26.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
