MAHKEMESİ : Sivrihisar Asliye Hukuk İş Mahkemesi
TARİHİ : 09/10/2012
NUMARASI : 2009/84-2012/153

Davacılar, murisinin iş kazası sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davacı eş Ümmühan ile velayeti altındaki davacı Fuat vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, iş kazası sonucunda ölen sigortalıdan dolayı hak sahibi olan eşi Ümmühan ve onun velayeti altındaki çocuğu Fuat ile ölenin üçüncü kişinin vesayeti altındaki çocuğu İlknur"un; birleşen dava ise ölenin gayri resmi eşi Döndü ve velayeti altındaki çocukları Selin ve Şener"in maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemlerine ilişkindir.
Mahkemece, davacılar Döndü ve velayeti altındaki çocukları Selin ve Şener yönünden feragat nedeniyle davanın reddine; davacı eş Ümmühan ve velayeti altındaki çocuğu Fuat ile üçüncü kişinin vesayeti altındaki çocuğu İlknur yönünden maddi zararın kurumca bağlanan gelir ile karşılanması nedeni ile maddi tazminat davalarının reddine; davacı eş Ümmühan için 2.500 TL manevi; davacı eşin velayeti altındaki çocuk Fuat ve üçünçü kişinin vesayeti altındaki çocuk İlknur için ayrı ayrı 2.000"er TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınıp davacılara verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
Somut olayda; iş kazası nedeniyle davalı işverenin % 50; ölen sigortalının %50 oranında kusurlu oldukları dosya içeriğinden anlaşılmaktadır.
Borçlar Kanunu’nun 47. maddesi hükmüne göre hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi, mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde, bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22.06.1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı’nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Hakimin bu takdir hakkını kullanırken, ülkenin ekonomik koşulları, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, paranın satın alma gücü, tarafların kusur durumu, olayın ağırlığı, olay tarihi gibi özellikleri göz önünde tutması, bunun yanında olayın işverenin işçi sağlığı ve güvenliği önlemlerini yeterince almamasından kaynaklandığı da gözetilerek gelişen hukuktaki yaklaşıma da uygun olarak tatmin duygusu yanında caydırıcılık uyandıran oranda manevi tazminat takdir edilmesi gerektiği açıkça ortadadır. ( HGK 23/06/2004, 13/291-370 )
Bu ilkeler gözetildiğinde davacı eş Ümmühan yararına hükmedilen 2.500 TL ve velayeti altındaki çocuk Fuat yararına hükmedilen 2.000 TL değerindeki manevi tazminatlar çok azdır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacılar Ümmühan ve Fuat vekiline iadesine, 07/04/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.