Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1. Olaydan 35 dakika sonra alınan kan örneğinden 207 promil alkollü olduğu tespit edilen ve sürücü belgesi bulunmayan sanığın idaresindeki araçla gece saatlerinde, yerleşim yeri dışında bulunan ışık kontrollü kavşağa tali yoldan birden girdiği sırada kavşağa sağından giren müştekilerin içerisinde bulunduğu araca çarpması sonucu meydana gelen olayda; sanığın tam kusurlu olduğuna ilişkin mahkemenin kabulünde isabetsizlik bulunmamakla birlikte, iki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, maddede öngörülen cezanın alt sınırı, olay sonucu üç kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandıkları da nazara alınmak suretiyle, adalet, hakkaniyet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden asgari hadden çok fazla uzaklaşılarak ceza tayini,
2. Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f-g) bendinde yer alan "failin kastının yoğunluğu, güttüğü amaç ve saiki” gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
3. Suç tarihinde geçerli sürücü belgesi bulunmayan sanık hakkında TCK"nın 53/6. maddesinin uygulanması sureti ile sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeblerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 27/04/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.