Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/12196 Esas 2015/6899 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 22/3, 62, 53/6. maddeleri gereğince mahumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; katılan vekilinin vekalet ücretine ve erteleme hükümlerinin uygulanmaması gerektiğine, sanığın eksik incelemeye ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1. Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2. Olay tarihinde gündüz saatlerinde, meskun mahal dışında bulunan iki yönlü yolda sanığın idaresindeki otomobil ile seyri sırasında kaza mahalline yaklaştığında, yaşları küçük olan ölen ile kardeşinin şakalaşarak karayolunun asfalt kaplaması üzerinde yürüdüklerini görerek korna ile ikazda bulunarak seyrine devam ettiği sırada solundan karşıya geçmeye çalışan ölene aracını sol tarafa doğru yönlendirmesine rağmen aracının sağ far kısmıyla ölene çarpması sonucu meydana gelen olayda, sanığın kazanın meydana gelişinde tali kusurlu olduğunun kabulünde bir isabetsizlik bulunmamakla birlikte eyleminde bilinçli taksirin yasal koşullarının oluşmadığı gözetilmeden yazılı gerekçelerle sanık hakkında anılan yasa hükmünün uygulanması sureti ile fazla ceza tayini,
Kabule göre de;
Sanık hakkında 2 yıl hapis cezası olarak tayin edilen temel cezadan bilinçli taksir nedeniyle artırım yapılması sonucu hükmedilen 2 yıl 8 ay hapis cezasından TCK"nın 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılması sırasında TCK"nın 61/6 maddesine aykırı olarak 2 yıl 2 ay 20 gün hapis cezası yerine 1 yıl 14 ay 20 gün hapis cezası tayin edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeblerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 27/04/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.