Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay bozma ilamına uyulması ya da eski hükümde direnilmesi konusunda bir karar verilmeden yargılamaya devam edilmiş ise de; mahkemenin bozma ilamı doğrultusunda işlem yapması nedeniyle bozma sonrası verilen hükmün bozmaya karşı eylemli uyma sonucu verilen hüküm olduğu gözetilerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında tefecilik suçuna ilişkin olarak; TCK"nın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçu kanunun "Topluma Karşı Suçlar" başlıklı üçüncü kısmının dokuzuncu bölümünde düzenlenmiş olup suçun mağduru tüm toplumdur. Tefecilik ilişkisinde faiz karşılığı ödünç para alan kişi, iradi olarak faiz ilişkisinin tarafı olmakta olup gerçek anlamda suçun pasif failidir. Ancak kanun koyucu izlediği suç siyaseti gereği tefecilik fiilinin aktif failinin kolayca tespitini sağlamak amacıyla ödünç para alan kişiyi cezalandırmamıştır. Bu halde tefecilik fiilinin pasif faili konumunda bulunan faiz karşılığı ödünç para alan kişinin suçun mağduru olarak kabulüne olanak yoktur. Bu kişilerin fail hakkında şikayetçi olmaları halinde açılan bir kamu davasındaki konumları ihbar eden niteliğindedir ve suçun doğrudan mağduru olmadıklarından davaya katılma hak ve yetkileri bulunmamaktadır. Bu nedenle sanık hakkında tefecilik suçundan açılan kamu davasına CMK"nın 237. maddesine göre suçtan doğrudan zarar görmeyen müştekilerin katılma hakkı olmadığı, yine mahkemece usulsüz olarak verilen katılma kararının da hükmü temyiz hakkı vermeyeceği, bu durumda Ankara 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/06/2012 tarih 201/152 E. 2012/1135 K. sayılı kararındaki TCK"nın 241. maddesinde sadece hapis cezasının uygulanması ve alt sınırdan ceza tayini, TCK"nın 43. maddesinin uygulanmaması, TCK"nın 51. maddesinin uygulanması hususlarının kazanılmış hak niteliğinde olduğu ve aleyhe bozma yasağına konu olacağı, buradan hareketle ilk hükümde uygulanmadığı halde sanık hakkında TCK’nın 241. Maddesindeki adli para cezasının uygulanması ve ceza tayin edilirken teşdiden belirlenmesi ile TCK"nın 43. maddesinin tatbikine karar verilmesi, TCK m. 51 uyarınca erteleme kurumunun uygulanmaması,
Kabule göre de;
Sanık hakkında TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve E.2014/140; K. 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda uygulanması ile sanığın adli sicil kaydında yer alan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın ele alınması yönünden CMK"nın 231/11. maddesi gereğince ilgili mahkemeye ihbarda bulunulması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24/11/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.