Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/1350 Esas 2020/2400 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/1350
Karar No: 2020/2400

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/1350 Esas 2020/2400 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen bir boşanma davası hakkında karar açıklanmıştır. Davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise belirlenen bentlerin dışında kalan temyiz itirazları reddedilmiştir. Maddi ve manevi tazminat miktarının az olduğu, nafakanın da az verildiği kararında belirtilmiştir. Hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddelerinin göz önüne alınarak daha uygun miktarda maddi ve manevi tazminat takdir edilmesi, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi ile hakkaniyet ilkesi dikkate alınarak daha uygun miktarda nafakanın hükmedilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Karar bozulmuş ve diğer bölümler ise onanmıştır. Kararda belirtilen kanun maddeleri şunlardır: Türk Medeni Kanunu maddesi 174/1 ve maddesi 174/2, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri.

2. Hukuk Dairesi 2020/1350 E. , 2020/2400 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm taraflarca temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
3-Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumlarına, nafakanın niteliğine, günün ekonomik koşullarına göre davacı kadın yararına hükmolunan yoksulluk nafakası azdır. Mahkemece Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi de dikkate alınarak daha uygun miktarda nafakaya hükmedilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ: Yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, kararın bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 267.80 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 01.06.2020 (Pzt.)