Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26398 Esas 2022/8515 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Dosya kapsamından, sanıkların, müşteki tarafından işletilmekte olan krom maden sahasından çıkartılan ve stok olarak 3 ayrı yerde bekletilmekte olan krom madenlerini 2 tır ve 2 kamyona yükleterek çalmaları biçimindeki eylemlerinin TCK’nın 142/1-e maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunu oluşturmasına rağmen, yazılı şekilde aynı Kanun’un 141/1. maddesi ile uygulama yapılması,
2-Sanık ...'in tekerrüre esas alınan İskenderun 2. Sulh Ceza Mahkemesi'nin 2011/459 E. 2012/586 K. sayılı ve 14/06/2012 tarihinde kesinleşen mahkumiyetine konu suçun 5237 sayılı TCK'nın 106/1-1. maddesinde yazılı tehdit suçuna ait olduğu ve 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alındığı, UYAP kayıtlarında yapılan incelemede 02/08/2018 tarihli ek karar ile uzlaşma nedeniyle davanın düşmesine karar verildiğinin anlaşılması karşısında, sanığın adli sicil kaydında başka tekerrüre esas sabıkasının da bulunmadığı gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
3-Her bir sanığın sarfına neden olduğu yargılama giderinin ayrı ayrı, birlikte sarfına neden oldukları yargılama giderinin ise payları oranında yükletilmesi gerekirken, yargılama giderlerinin sanıklardan eşit oranda tahsiline karar verilmesi,
Kabule göre de;
4-02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanıkların eylemine uyan TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafii ve sanık ...'nun temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümlerde 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 27/04/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.