Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/1337 Esas 2020/2399 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/1337
Karar No: 2020/2399

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/1337 Esas 2020/2399 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı tarafından temyiz edilen bölge adliye mahkemesi kararı, geçici hukuki koruma olan ihtiyati tedbir isteği hakkında verildiği için 6100 Sayılı HMK'nın 362/1-f bendine göre kesin nitelikte olduğundan temyiz dilekçesi reddedildi. Kararda boşanma, ziynet alacağı ve mal rejiminin tasfiyesi isteği hakkında dava açıldığı, taşınmaza ihtiyati tedbir şerhi konulduğu ve davalının ihtiyati tedbirin kaldırılması talebinin reddedildiği belirtildi. Kanun maddesi detaylı olarak açıklanmadı.

2. Hukuk Dairesi 2020/1337 E. , 2020/2399 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma-Ziynet Alacağı-Mal Rejiminin Tasfiyesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava; boşanma, ziynet alacağı ve mal rejiminin tasfiyesi isteğine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince 19.09.2019 tarihli ara karar ile davacı tarafın ihtiyati tedbir talebinin kabulü ile dava konusu taşınmaza ihtiyati tedbir şerhi konulmasına karar verilmiş, davalı ihtiyati tedbirin kaldırılmasını talep etmiş, ilk derece mahkemesince 24.10.2019 tarihli ara karar ile ihtiyati tedbire yönelik itirazın reddine karar verilmiştir. Bu karara karşı davalının istinaf başvurusu üzerine bölge adliye mahkemesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir. Bölge adliye mahkemesince verilen karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK"nın 362. maddesinde bölge adliye mahkemelerinin temyiz olunamayan kararları düzenlenmiş, aynı maddenin 1/f bendinde de geçici hukuki korumalar hakkında verilen kararlar hükmüne yer verilmiştir. Somut olayda, geçici hukuki koruma kararlarından olan ihtiyati tedbir isteği hakkında karar verildiği ve temyiz edilemiyen kararlardan olduğu açıktır. Bu itibarla davalı tarafından temyiz isteminde bulunulan bölge adliye mahkemesi kararı 6100 Sayılı HMK"nın 362/1-f bendine göre kesin nitelikte olduğundan, davalının temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda gösterilen sebeple davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, temyiz peşin harcının istek halinde geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, oybirliğiyle karar verildi. 01.06.2020 (Pzt.)