Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/10038 Esas 2020/19364 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/10038
Karar No: 2020/19364
Karar Tarihi: 17.12.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/10038 Esas 2020/19364 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği kararda, sanık müştekiyi kasten yaralama suçundan mahkum edilmiş ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmiştir. Ancak, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararı ve CMK'nin ilgili maddesi gereği bu kararın temyizi mümkün olmadığı için dosya mahalline iade edilmiştir. Sanığın mahkumiyet hükmüne yönelik diğer temyiz sebeplerinden sadece savunma hakkının kısıtlanması yönündeki temyizi kabul edilmiş ve hüküm bozulmuştur. Sanığın üzerine atılı suçun cezası nedeniyle savunmasının ve iddianamede gösterilmeyen TCK'nin 87/1-son maddesinden ek savunmasının yargılamayı yapan mahkemece alınması gerektiği, bu yapılmadığı için savunma hakkının kısıtlandığı belirtilmiş ve bu durum Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararına ve ilgili kanun maddelerine aykırı olduğu ifade edilmiştir. Ayrıca, bozma ilamı sonrasında sanığa diyeceklerinin sorulmadan yargılamaya devam edilerek mahkumiyet hükmü verildiği ve 5237 sayılı TCK'nin bazı hükümlerinin Anayasa Mahkemesi kararıyla iptal edilmesi nedeniyle sanığın hak yoksunluğu durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır.
İlgili kanun maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nin 231/12. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 86/1, 86/3-e, 87/1-d ve 87/1-son maddesi
- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 36. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 196/2. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nun 326/2. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi

(Kapatılan)3. Ceza Dairesi 2020/10038 E. , 2020/19364 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanığın, müşteki ..."u kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün 2009/13-12 sayılı Kararı ve 5271 sayılı CMK"nin 231/12. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın itirazı kabil kararlardan olup, temyizi mümkün bulunmadığından dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2) Sanığın, müşteki ..."yi kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Sanığın üzerine atılı 5237 sayılı TCK"nin 86/1, 86/3-e ve 87/1-d, 87/1-son maddelerinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle, savunmasının ve iddianamede gösterilmeyen TCK"nin 87/1-son maddesinden ek savunmasının yargılamayı yapan mahkemece bizzat alınması gerektiği gözetilmeyerek, talimat yoluyla aldırılması suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (F.C.B. v İtalya, No: 12151/86, 28 Ağustos 1991) kararında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve 5271 sayılı CMK"nin 196/2. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
b) Dairemizin 28.01.2014 tarih ve 2013/14951 Esas ve 2014/2975 Karar sayılı bozma ilamı ile mahkemece verilen hükmün sanık aleyhine bozulması karşısında, 1412 sayılı CMUK"un 326/2. maddesindeki "Ancak sanık hakkında verilecek ceza, bozmaya konu olan cezadan daha ağır ise herhalde dinlenilmesi gerekir." şeklindeki düzenleme gereğince, sanığa aleyhe bozma ilamına karşı diyecekleri sorulmadan yargılamaya devam edilerek yazılı şekilde mahkumiyet hükmü tesis edilmesi,
c) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17.12.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.