Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığının ihlali - kasten yaralama - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/18362 Esas 2020/9484 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür, dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Dosya kapsamından hırsızlık olayının iş yerinin açık olduğu bir zaman diliminde meydana geldiğinin anlaşılması karşısında; olay yerinin girilmesi mutad yerlerden olup olmadığı gerektiğinde mahallinde yapılacak keşif ile belirlenerek sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun tartışılması gerekirken eksik araştırma ve inceleme sonucunda iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan yazılı şekilde karar verilmesi,
2- Tanık ..."in 23.11.2014 tarihli kolluktaki beyanına göre sanıkların iş yeri bahçesinden dört adet tahta paleti çalmaya teşebbüs ettiğinin anlaşılması karşısında, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 09/05/2017 tarihli ve 2015/13-156 Esas, 2017/256 Karar sayılı kararı nazara alındığında, değer tespiti de yapılarak sonucuna göre sanıklar hakkında hırsızlık suçundan TCK"nın 145. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediğinin tartışılmaması,
3- UYAP"tan yapılan sorgulamada hükmün verildiği 19.11.2015 tarihinde, sanığın farklı yargı çevresindeki Tekirdağ 2 No.lu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka bir suçtan hükümlü olduğu, sanığa duruşmadan bağışık tutulmak isteyip istemediğinin sorulmadığı ve bu hususta bir karar alınmadığının anlaşılması karşısında; son oturumda hazır edilmeyen sanık ...’ın yokluğunda yargılama yapılarak mahkumiyetine karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 196. maddesine aykırı olarak savunma hakkının kısıtlanması,
4- Kabule göre de;
Sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 116/1. maddesi uyarınca belirlenen 10 ay hapis cezasından, aynı Kanun"un 119/1-c maddesi uyarınca bir kat arttırım yapılırken, 20 ay hapis cezası yerine hesap hatası sonucu 1 yıl 8 ay hapis cezasına ve devamında bu cezanın TCK’nın 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirilmesi sırasında 16 ay 20 gün hapis cezası yerine 1 yıl 4 ay 20 gün hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 28.09.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.