12. Ceza Dairesi 2014/23359 E. , 2015/6843 K.
"İçtihat Metni"Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 1-Özel hayatın gizliliğini ihlal, 2-Şantaj
Hüküm : 1- Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan: TCK"nın 134/2, 29, 62, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet,
2-Şantaj suçundan:107/1-2, 29, 525/1-2-4, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet
Özel hayatın gizliliğini ihlal ve şantaj suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Oluşa ve dosya kapsamına göre; Katılan ile sanığın kardeşi temyiz dışı sanık ...’ın evli iken aralarında görülen boşanma davası bulunduğu, olay günü sanığın, katılanın başka erkeklerle birlikte çekilen çıplak fotoğrafları katılanın babası ve kız kardeşine göstererek, boşanma davasında katılanın sanığın kardeşi ...’tan herhangi bir hak iddia etmemesini, aksi takdirde fotoğrafları herkese göstereceğini ve katılanı rezil edeceğini söylemesi şeklinde gerçekleşen olayda,
Katılanın beyanı, tanık beyanları ve temyiz dışı diğer sanık beyanları dikkate alındığında, atılı eylemlerin sübut bulduğu, katılanın özel görüntüsünü temin edip, onun rızası dışında ifşa ettiği anlaşılmakla, sanığın eyleminin TCK"nın 134/2-1. maddesinde tanımlanan özel hayatın gizliliğini ihlal, sanığın, katılandan boşanma davasında herhangi bir hak iddia etmemesini, aksi takdirde fotoğrafları herkese göstereceğini ve katılanı rezil edeceğine yönelik beyanları şantaj suçunu oluşturduğu anlaşılmakla, mahkemece sanığın eylemleri sabit kabul edilerek mahkumiyet kararı verilmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, sanığın suç işleme kastının bulunmadığına, beraat kararı verilmesi gerektiğine ve hükmün açıklanmasına neden olan mahkeme dosyasında sanığın suçsuz olduğuna ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 27/04/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
