Yüksek Adalet Bakanlığı"nın, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan hükümlü ... hakkındaki Diyarbakır (Kapatılan) 4.Ağır Ceza Mahkemesinin 31/05/2018 tarihli, 2006/111 esas ve 2006/217 sayılı ek kararının kanun yararına bozulması istemi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca 08/07/2019 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A-)Konuyla İlgili Bilgiler:
İncelenen dosyadan;
1- Sanık hakkında, 25/07/2003 tarihli uyuşturucu madde ticareti yapma eyleminden dolayı Diyarbakır Devlet Güvenlik Mahkemesi Cumhuriyet Başsavcılığının 31/07/2003 tarihli, 2003/1090 soruşturma, 2003/525 esas ve 2003/513 sayılı iddianamesi ile sanığın 765 sayılı TCK’nın 403/5-7. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemi ile kamu davası açıldığı,
2- Diyarbakır (Kapatılan) 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 06/10/2006 tarihli, 2006/111 esas ve 2006/217 sayılı kararı ile, sanığın 5237 sayılı TCK’nın 188/3,62 ve 53. maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis ve 2.000,00TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, hükmün 03/11/2008 tarihinde kesinleştiği,
3- Sanığın memnu hakların iadesi talebinde bulunması üzerine, kanun yararına bozma istemine konu Diyarbakır (Kapatılan) 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 31/05/2018 tarihli, 2006/111 esas ve 2006/217 sayılı ek kararı ile; “Hükümlü ... (TC Kimlik No: 14951997296)"ın mahkememizce (Diyarbakır (Kapatılan) 4. Ağır Ceza Mahkemesi) 06/10/2006 tarih, 2006/111 Esas 2006/127 Karar sayılı ilamından kaynaklanan 5237 sayılı TCK"nun 53.maddesi ile getirilen hak yoksunluğunun, hapis cezasının 09/11/2017 tarihinde infaz edilmesiyle kendiliğinden ortadan kalktığına,memnu (yasaklanmış) haklarının geri verilmesine” karar verildiği, kararın 28/06/2018 tarihinde kesinleştiği,
Anlaşılmıştır.
B-) Kanun Yararına Bozma İstemi:
Kanun yararına bozma istemi ve ihbar yazısında;
“Uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve ticareti yapmak suçundan sanık ..."ın, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 188/3, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis ve 2.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Diyarbakır 4. Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK. 250. maddesi ile görevli) 06/10/2006 tarihli ve 2006/111 esas, 2006/217 sayılı kararının, Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 03/11/2008 tarihli ve 2007/83 esas, 2008/15746 sayılı kararı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, hükümlünün talebi üzerine memnu hakların geri verilmesine ilişkin Diyarbakır (kapatılan) 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 31/05/2018 tarihli ve 2006/111 esas, 2006/217 sayılı ek kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, Diyarbakır (kapatılan) 4. Ağır Ceza Mahkemesince hükümlünün talebinin kabulü ile memnu hakların iadesine karar verilmiş ise de, yasaklanmış hakların geri verilmesine ilişkin karara dayanak teşkil eden 5352 sayılı Adli Sicil Kanunu 13/A
maddesinde yer alan, ""5237 sayılı Türk Ceza Kanunu dışındaki kanunların belli bir suçtan dolayı veya belli bir cezaya mahkûmiyete bağladığı hak yoksunluklarının giderilebilmesi için, yasaklanmış hakların geri verilmesi yoluna gidilebilir. Bunun için; Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinin beşinci ve altıncı fıkraları saklı kalmak kaydıyla, a) Mahkûm olunan cezanın infazının tamamlandığı tarihten itibaren üç yıllık bir sürenin geçmiş olması, b) Kişinin bu süre zarfında yeni bir suç işlememiş olması ve hayatını iyi halli olarak sürdürdüğü hususunda mahkemede bir kanaat oluşması gerekir."" şeklindeki düzenleme dikkate alındığında, memnu hakların iadesi kararı verilebilmesi için infazın tamamlandığı tarihten itibaren üç yıllık sürenin geçmiş olmasının gerekmesi karşısında, hükümlünün mahkum olduğu hapis cezasının 09/11/2017 tarihinde infaz edildiği cihetle, yasaklanmış hakların iadesine ilişkin kararın verildiği 31/05/2018 tarihinde 3 yıllık sürenin dolmadığı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilerek 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca Diyarbakır (kapatılan) 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 31/05/2018 tarihli ve 2006/111 esas, 2006/217 sayılı ek kararının bozulması istenilmiştir.
C-)Konunun Değerlendirilmesi:
Yapılan incelemede;
Diyarbakır (kapatılan) 4. Ağır Ceza Mahkemesince memnu hakların iadesine karar verilmiş ise de, yasaklanmış hakların geri verilmesine ilişkin karara dayanak teşkil eden 5352 sayılı Adli Sicil Kanunu 13/A maddesinde yer alan, ""5237 sayılı Türk Ceza Kanunu dışındaki kanunların belli bir suçtan dolayı veya belli bir cezaya mahkûmiyete bağladığı hak yoksunluklarının giderilebilmesi için, yasaklanmış hakların geri verilmesi yoluna gidilebilir. Bunun için; Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinin beşinci ve altıncı fıkraları saklı kalmak kaydıyla,
a) Mahkûm olunan cezanın infazının tamamlandığı tarihten itibaren üç yıllık bir sürenin geçmiş olması,
b) Kişinin bu süre zarfında yeni bir suç işlememiş olması ve hayatını iyi halli olarak sürdürdüğü hususunda mahkemede bir kanaat oluşması gerekir."" şeklindeki düzenleme dikkate alındığında, memnu hakların iadesi kararı verilebilmesi için infazın tamamlandığı tarihten itibaren üç yıllık sürenin geçmiş olması gerektiği, hükümlünün mahkum olduğu hapis cezasının 09/11/2017 tarihinde infaz edildiği anlaşıldığından, yasaklanmış hakların iadesine ilişkin kararın verildiği 31/05/2018 tarihinde 3 yıllık sürenin dolmadığı gözetilmeden, hükümlünün isteminin kabulüne karar verilmesi, Kanun’a aykırı olup, kanun yararına bozma istemi yerinde görülmüştür.
D-)Karar:
Açıklanan nedenlerle;
Kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden; Diyarbakır (kapatılan) 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 31/05/2018 tarihli ve 2006/111 esas, 2006/217 sayılı ek kararının 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA, aynı Kanun"un 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için, dosyanın Adalet Bakanlığı"na sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na gönderilmesine, 06/11/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.