Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28885 Esas 2022/8492 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın adli sicil kaydının incelenmesinde tekerrüre esas alınabilecek en ağır ilam niteliğinde olan Bakırköy 10. Sulh Ceza Mahkemesinin 2010/1067 Esas ve 2012/733 Karar sayılı 03/09/2013 yerine getirme tarihli 10 ay hapis cezası bulunduğu, bu hükme yönelik 15/06/2020 tarihli ek karar ile 6545 sayılı yasa ile uyarlama yargılamasına yönelik yapılan değerlendirme sonucu uyarlama yapılmasına yer olmadığına karar verildiği ve hükmün infaz edildiği, bu sebeple TCK’nın 58.maddesinin uygulanmasına esas alınabileceği anlaşıldığından, mahkemece TCK’nın 58.maddesinin uygulanması sırasında tekerrüre esas alınan ilamın hükümde gösterilmemesi infaz aşamasında gözetilebileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun'un 10.maddesi ile TCK'nın 53.maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
I)Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II)Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Müştekinin beyanına göre aracını 23.00 sıralarında bıraktığını, ertesi günü 06.00’da aracından hırsızlık yapıldığını gördüğünü söylediği, sanığın suç saatine yönelik bir belirlemesi olmadığı, UYAP verilerine göre olay tarihinde gecenin 21.44 ile 04.29 saatleri arasında olduğu anlaşılmakla; suçun gece vakti işlendiğine dair delillerin nelerden ibaret olduğu karar yerinde denetime olanak verecek şekilde açıklanıp tartışılmadan sanık hakkında TCK'nın 143. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayin edilmesi,
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan bu sebeplerden dolayı hükmün istem gibi BOZULMASINA, 27/04/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.