MAHKEMESİ : Kütahya Kadastro Mahkemesi
TARİHİ : 10/12/2013
NUMARASI : 2008/17-2013/33

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi birleşen dosya davacısı Y.. E.. vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R

Kadastro sırasında.... Köyü 140 ada 1 parsel sayılı 719074 m2 yüzölçümündeki taşınmaz, orman niteliğiyle belgesizden 27.02.2008 tarihinde Hazine adına tesbit edilmiş, ilân süresi içinde C.. Ş.., taşınmazın bir kısmı için zilyedliğe dayalı tesbitin iptali için dava açmıştır. Davacı Y.. E.."ın 18/02/2004 tarihinde asliye hukuk mahkemesinde açtığı tescil dava dosyası aynı yere ilişkin 140 ada 1 parsel sayılı kadastro tutanağı düzenlenmesiyle görevsizlik kararı verilerek kadastro mahkemesine aktarılmış, ayrı açılan dava dosyaları birleştirildikten sonra mahkemece her iki davacının davasının reddine, 140 ada 1 sayılı parselin orman niteliğiyle Hazine adına tesciline karar verilmiş, hüküm birleşen dosya davacısı Y.. E.. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, orman kadastrosu ve kadastro tesbitine itiraz niteliğindedir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde 3402 sayılı Kanunun 5304 sayılı Kanun ile değişik 4. maddesi gereğince orman kadastrosu yapılmış, çekişmeli parsel orman sınırı içinde bırakılmıştır.
İncelenen dosya kapsamına göre dava, kadastro tesbitine itiraza ilişkin olup; mahkemece, davacı C.. Ş.."in dava ettiği yer hakkında keşif yapılmış, birleştirilen dosya davacısı Y.. E.."ın dava ettiği bölümle ilgili keşif yapılmadığı, ancak, keşif yapmak üzere ara karar oluşturulduğu, oluşturulan ara kararda dinlenecek bilirkişi ve tanıkların isimleri belirtilmediği ve ihtarın usulüne uygun olmadığı anlaşıldığı gibi, taşınmazın her ne kadar tesbit maliki doldurulmuş ise de tesbit tarihinden daha önce asliye hukuk mahkemesinde açılan tescil davası bulunması nedeniyle parselin tesbit malikinin açık olması gerektiği ve 3402 sayılı Kanunun 30/2. maddesi gereğince re"sen araştırma yapılması gerektiği de gözönünde bulundurulmamıştır.
Yargıcın dava konusu şeyi inceleyerek onun hakkında bütün duygularıyla bilgi edinmesi olarak tanımlanabilen keşif; taşınmazlarla ilgili davalarda, dava konusunun yerinde görülüp incelenmesi biçiminde gerçekleşir (HUMK.m. 363 vd.; HMK.m. 288 vd.). Keşfe gidilebilmesi için mahkemenin bu konuda bir ara kararı oluşturması zorunludur. Bu kararda keşif giderlerinin, keşif giderini yatıracak tarafın ve bunun için gerekli önel ve/veya kesin önelin avukatla kendini temsil ettirmeyen taraf keşif istemişse, kesin önel içerisinde giderleri yatırmamanın sonuçlarının açıklıkla anlatılması; tanık dinlenip, bilirkişi incelemesi yapılacak ise, bu hususun ve keşif günü ile saatinin belirtilmesi; bunun doğal sonucu olarak; hâkim, kâtip ve götürülecekse mübaşir için yol tazminatının (3717 sayılı Kanun, madde 2) keşif isteyen taraftan keşif aracını bizzat sağlaması istenemeyeceğinden; mahkeme, yapacağı işe, süresine ve gideceği yere göre gerekli
gördüğü aracı kendisi belirleyip, temin edeceğinden, araç için ödenecek para miktarının; keşifte dinlenecek bilirkişi ve tanıkların isimlerinin ve ücretlerinin; bilirkişi ve tanıklarla, gerekiyorsa taraflara keşif gününün haber verilebilmesi için gönderilecek davetiye giderlerinin gösterilmesi yanında; yatırılacak avansın tutarı ile yatıracak tarafın ekonomik gücü, keşif tarihi ve tebligatların ulaşması için geçecek süre gözetilerek keşif gününden önceye rastlayan bir tarihin belirlenmesi ve bunda Tebligat Kanunu ile Tebligat Tüzüğünün gözönünde tutulması zorunludur.
Anılan hususları kapsamayan ve belirlenecek bir miktarın keşif gününe kadar yatırılması biçiminde kurulacak ara kararı ve buna dayalı olarak verilecek önel ve kesin önelin uygulamada HUMK. m.414, 163 açısından bir sonuç doğurması olanağı bulunmamaktadır (H.G.K. 26.02.1975 T. 1972/1-1273 E. 1975/258 K; H.G.K. 18.02.1983 t, 1980/1-1284 E. 1983/141 K. H.G.K. 30.12.1992 t. 1992/16-666 E., 1992/769 K.; 20.H.D. 14.12.1992 t, 1992/16198-7040).
Öte yandan, bu koşulların tam olarak yerine getirilmemesi, keşif giderlerine itiraz hakkı olan gider yükümlüsünün bu hakkını kullanmasına da engel oluşturur.
Belirtilen genel hükümler, 3402 sayılı Kadastro Kanununun 29’ncı maddesi atfıyla, aynı Kanunun 36’ncı maddesine göre işlem yapılması hallerinde de uygulanır.
Yukarıda açıklanan kanun ve yerleşmiş Yargıtay uygulamasına aykırı olarak kurulan ara kararları sonucu verilen önel ve kesin önele dayanılarak, keşif giderlerinin kanunî süre içinde yatırılmadığından söz edilerek yazılı biçimde hüküm kurulması bozma nedenidir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; birleşen dosya davacısı Y.. E.."ın temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer yönlerin bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde iadesine 11/03/2014 günü oybirliği ile karar verildi.