Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1253 Esas 2022/8427 Karar Sayılı İlamı

Hırsızlık suçundan sanık ...'in 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-b, 143, 168/2 ve 62/1. maddeleri gereğince 1 yıl 6 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına dair AYVALIK 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/09/2019 tarihli ve 2018/319 esas, 2019/323 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 26/11/2021 gün ve 94660652- 105-10-23274-2021-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 06/01/2022 gün ve 2021/151681 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Diğer sanık ... yönünden kurulan hükümde hukuka aykırılık olduğu değerlendirildiği takdirde, Ayvalık 1. Asliye Ceza Mahkemesince verilmiş olan kararın, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 07/06/2021 tarihli ve 2020/30053 esas, 2021/11509 karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleşmesi karşısında, anılan hukuka aykırılığın 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 308. maddesi kapsamında anılan Dairenin onama kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından itiraz yoluna başvurularak çözülebileceği değerlendirilerek yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre sanık ...'in mahkumiyetine esas hırsızlık suçundan hüküm kurulurken 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-b maddesi uyarınca hükmolunan 2 yıl hapis cezası üzerinden, anılan Kanun'un 143. maddesi gereği 1/3 oranında artırım yapılarak 2 yıl 8 ay hapis cezasına hükmedildiği, anılan Kanun'un 168/2. maddesi uyarınca 1/3 oranında indirim yapıldığında 1 yıl 9 ay 10 gün hapis cezasına hükmedilmesi gerekirken 1 yıl 9 ay 20 gün hapis cezasına hükmedildiği, sonrasında anılan Kanun'un 62/1. maddeleri gereği 1/6 oranında indirim yapıldığında sanığın sonuç olarak 1 yıl 5 ay 23 gün hapis cezası ile cezalandırılması gerekirken, 1 yıl 6 ay 20 gün hapis cezasına hükmedilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Karar duruşmasında Burhaniye T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olduğu anlaşılan sanık ...’e 17/09/2019 tarihinde tefhim edilen hükmün yasa yolu bildiriminde CMK'nın 263'ncü maddesine göre “bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile kararı temyiz edebileceğinin belirtilmemesi” nedeniyle tefhimin usulsüz olduğu ve hükmün usulüne uygun kesinleşmediği belirlenmekle; kesinleşmemiş kararlara karşı kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağından, Ayvalık 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/09/2019 tarihli kararının sanığa usule uygun olarak (sanığın cezaevinde olması halinde, cezaevindeki sanığa CMK 263 maddesine göre tebliği, aksi halde son ifadesinde bildirdiği son bilinen adresine kararın tebliği, bu adrese de tebliğ yapılamaması halinde güncel MERNİS adresine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliğ edilip, kesinleştirildikten sonra yeniden kanun yararına bozma isteminde bulunulması mümkün olup, (AYVALIK) 1. Asliye Ceza Mahkemesinin henüz kesinleşmeyen 17/09/2019 tarihli ve 2018/319 E., 2019/323 K. sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 27/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.