Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 62, 50/1-a, 52/2, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Oluşa ve dosya kapsamına göre; bulutlu ve sisli havada, gece vakti, aydınlatmanın olmadığı meskun mahal dışında, sürekli çizgilerle bölünmüş, tek yönlü, asfalt kaplama, yüzeyi ıslak, düz ve eğimsiz devlet yolunda seyir halindeyken, direksiyon hakimiyetini kaybedip, karşı yön taşıt trafiği için ayrılmış yol bölümüne geçerek, karşı istikamette kendi şeridinde ilerleyen minübüse çarpan ve güvenli sürüş yeteneğini ortadan kaldıracak miktarda 371,8 promil alkollü olarak araç kullandığı tespit edilen kamyonet sürücüsü sanığın eyleminde bilinçli taksirin koşullarının oluştuğuna dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"’nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanun"un 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanığın tam kusurlu olduğunun mahkemece de kabul edildiği somut olayda, sanığın taksirinin yoğunluğu gözetilerek, alt sınır aşılarak hak ve nasafete uygun bir ceza tayini yerine, asgari hadden ceza tayin edilmesi, ayrıca, TCK"nın 89/1. maddesinde hapis cezası ile adli para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü ve aynı Kanun"un 50/2. maddesine göre seçenek cezalardan tercih edilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceği gözetilmeksizin, sanığa hükmedilen hapis cezasının TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma nedeni olarak kabul edilmemiştir.
Yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın eksik incelemeye dayalı olarak karar verildiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine; ancak,
Hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm fıkrasında, sanığa hükmedilen cezanın taksitlendirilmesine karar verilirken, uygulanan kanun ve maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; B harfiyle gösterilen hükmün hükmedilen cezanın taksitlendirilmesine ilişkin paragrafının başına, “TCK"nın 52/4. maddesi gereğince,” ibaresinin ilave edilmesi suretiyle, eleştirilen hususlar dışında, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.