11. Ceza Dairesi Esas No: 2018/3508 Karar No: 2020/2811 Karar Tarihi: 08.06.2020
Sahte belge düzenleme - 90 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye Muhalefet Etme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3508 Esas 2020/2811 Karar Sayılı İlamı
11. Ceza Dairesi 2018/3508 E. , 2020/2811 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Sahte belge düzenleme, 90 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye Muhalefet Etme HÜKÜM : Mahkumiyet, Beraat
Sanık hakkında “2008 takvim yılında belge fatura düzenleme” suçundan kurulan mahkûmiyet hükmünün sanık müdafi, “90 sayılı Ödünç Para Verme İşleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnameye Muhalefet Suçu” suçundan verilen beraat kararının katılan vekili tarafından temyiz edildiği anlaşıldığından, bu hükümlere hasren yapılan temyiz incelemesinde; I- Sanık hakkında “2008 takvim yılında sahte belge düzenleme” suçundan kurulan mahkûmiyet hükmüne yönelik sanık müdafinin temyiz talebinin incelenmesinde: Gerekçeli karar başlığında “31.12.2008” olarak yanlış yazılan suç tarihinin, “04.08.2008” olarak mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmüştür. Bozmaya uyularak yapılan yargılamada, toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artıran ve azaltan nedenlerin nitelik ile dereceleri takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, II- Sanık hakkında “90 sayılı Ödünç Para Verme İşleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnameye Muhalefet Suçu” suçundan verilen beraat kararına yönelik katılan vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde:
Bozmaya uyularak yapılan yargılamada, sanığın 08.07.2010 tarihli sorgusundan itibaren asli zamanaşımını kesen herhangi bir neden bulunmadığı tespit edilmekle birlikte, 90 sayılı KHK’nin 17/2. maddesinde belirtildiği üzere, cezai yaptırımlar içeren 15. maddenin kanunlaşarak yürürlüğe girmediği ve 90 sayılı KHK’nın 13.12.2012 tarihli 6361 sayılı Finansal Kiralama Hizmetleri Kanunu’nun 52/1. maddesi ile de yürürlükten kaldırıldığının anlaşılması karşısında, 5271 sayılı CMK’nin 223/9. maddesinde yer alan, “Derhâl beraat kararı verilebilecek hâllerde durma, düşme veya ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilemez.“ hükmü de dikkate alınarak, Mahkemece verilen beraat kararının usul ve yasaya uygun olduğu anlaşıldığından, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 08.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.