Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2015/7200 Esas 2016/8655 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi


Dava, rücuan tazminat, istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
16.12.2014 tarihli hükmün, davacı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, mahkemece 22.12.2014 tarihinde hükmün, miktar itibarıyla kesinliği nedeniyle temyiz dilekçesinin reddine ilişkin ek karar verildiği, anılan kararın 12.01.2015 günü yöntemince davacı Kurum vekiline tebliğ edilip bu kez işbu ek karara karşı yasal 7 günlük süresi içinde 19.01.2015 tarihinde temyiz başvurusunda bulunulduğu anlaşılmaktadır.
21.07.2004 günü Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ve ayrıca 5236 sayılı Kanun, katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2014 yılı için 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 1.890,00 TL. olarak değiştirmiştir.
Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması halinde temyiz sınırının saptanmasında alacağın tamamının gözetilmesi, tümü dava konusu yapılan bir alacağın kısmen kabulünde ise, temyiz sınırının belirlenmesinde kabul ve reddedilen miktarların esas alınması 1086 sayılı Kanunun 427. maddesi gereğidir.
İnceleme konusu davada kısmen reddedilmekle temyiz konusu yapılan tutar, değinilen kesinlik sınırını aşmadığından, anılan karara karşı temyiz yoluna başvurulması hükmolunan miktar itibarıyla olanaksız olmakla, Kurum vekilinin, temyiz dilekçesinin miktar itibarıyla kesinlik nedeniyle reddi yerindedir.
S O N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenle, temyiz isteminin reddine ilişkin 22.12.2014 tarihli ek kararın ONANMASINA, 26.05.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.