Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/7024 Esas 2020/38 Karar Sayılı İlamı

Sanık ... hakkında nitelikli cinsel saldırı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, şantaj suçlarından yapılan yargılama sonucunda beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, şantaj suçlarından mahkumiyetine dair Denizli 2. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 06.12.2011 gün ve 2008/84 Esas, 2011/363 Karar sayılı hükümlerin sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesinin ardından Dairemizin 06.06.2012 gün ve 2012/3680 Esas, 2012/6434 Karar sayılı ilamıyla hükümlerin bozulması yönündeki kararı ile ilgili olarak ilk derece mahkemesince direnme kararı verilerek kurulan 08.11.2012 gün ve 2012/231 Esas, 2012/297 Karar sayılı ilamın sanık müdafisince temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 20.03.2017 gün ve 2017/427 Esas, 2017/1446 Karar sayılı ilamı ile beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı suçu yönünden direnme ilamında belirtilen gerekçeler yerinde görülerek direnme hükmünün onanması, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve şantaj suçlarından kurulan hükümler yönünden ise direnme sebepleri yerinde görülmediğinden reddiyle, anılan hususta karar verilmesi için dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunca verilen 28.02.2019 gün ve 2017/14-571 Esas, 2019/142 sayılı kararla mahkemece verilen 08.11.2012 tarihli kararın 6284 sayılı Kanun uyarınca kamu davasına katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına tebliğ edilerek Bakanlık vekili tarafından temyiz edilmemesi halinde Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi, temyiz edilmesi halinde ise bu konuda ek tebliğname düzenlettirilip katılma kararı verildikten sonra Dairece değerlendirme yapılması için mahkemesine gönderilen dosyada gerekçeli kararın tebliğ edildiği Bakanlık vekili tarafından hükümlerin temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen ek tebliğnameyle birlikte Dairemize tevdi edilen dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına, yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca Reddiyle, Dairemizin 20.03.2017 gün ve 2017/427 Esas, 2017/1446 Karar sayılı ilamına istinaden direnme hükmüyle ilgili gerekli değerlendirmenin yapılarak karar verilmek üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 06.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.