9. Hukuk Dairesi 2014/23758 E. , 2015/28277 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, ücret, fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin işverence haksız feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık ücretli izin, fazla çalışma, ücret, ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının işyerine mazeretsiz gelmediğini savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonunda, davacının ücretlerinin ödenmediği için iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesiyle kıdem tazminatı ile ücret ve ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarının kabulüne, ihbar tazminatı, yıllık ücretli izin ve fazla çalışma ücretlerinin reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin tüm temyiz itirazları ile davacı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık iş akdinin kimin tarafından feshedildiği noktasında toplanmaktadır.
Davacı, iş sözleşmesinin işverence 14.12.2010 tarihinde haksız feshedildiğini iddia etmiş, davalı ise davacının 15.12.2010-20.12.2010 tarihleri arasında devamsızlık yaptığını savunmuştur. Mahkemece davacının ücret ve ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarının ödenmemesi nedeniyle işçi tarafından haklı nedenle feshedildiği kabul edilmiştir.
Dosya içeriğine göre davacı iş sözleşmesinin 14.12.2010 tarihinde işvern tarafından haksız feshedildiği iddiası, davalınınb ise bu tarihten sonra devamsızlık yaptığını savunmaıs karşısında, devamsızlık tutanakları sonuca etkili olmadığından, 14.12.2010 tarihinde iş sözleşmesinin işveren tarafından mı feshedildiği, yoksa işçinin kendi ayrılarak mı sona erdirdiği üzerinde durulması gerekir. Tanık beyanlarından davacının fazla çalışma ve ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarını işverenden talep etmesi üzerine iş akdinin işveren tarafından feshedldiği anlaşılmaktadır. Bu durumda feshin işveren tarafından feshedildiği ve haklı nedene dayanmadığı sabittir. Davacının ihbar tazminatının kabulü yerine reddi hatalıdır.
3- Taraflar arasındaki bir diğer ihtilaf ise işyerindeki çalışma saatleri ve bu çalışma düzenine göre davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmayacağı noktasında toplanmaktadır.
Mahkemece davacının üçlü vardiya sistemi ile çalışma yapması nedeni ile fazla mesai ücret alacağı olmadığı kabul edilmiştir. Ancak Dairemizce, aynı işverene karşı davacı ile aynı işi yapan bir başka işçinin davalı aleyhine Bakırköy 8. İş Mahkemesi"nin E:2011/266 , K:2014/8 sayılı açtığı dava dosyasında tanık beyanlarına dayalı üç vardiya sisteminin 08:00-22:30 – 12:00-23:00 ve 16:00-01:00 saatleri arasında çalıştığı ve haftalık ortalama ara dinlenme süreleri düşülerek on beş saat fazla çalışma yaptığı ve davacının sabit ücret + bahşiş usulü çalıştığından fazla çalışma ücretinin %50 lik zamlı kısmı hesaplanmış ve verilen kararın, davalı vekilinin temyizi üzerine yapılan incelemesinde Dairemizin15.09.2015 tarih ve 2014/2242 E, 2015/25700 K sayılı ilamı ile bu husus kesinleşmiştir. Belirtilen varidya sistemine göre davacının fazla çalışmaları çıkmaktadır. Mahkemece bu çalışma düzenine göre fazla çalışma ücreti hesaplanarak hüküm altına alınması gerekirken, reddi isabetsizdir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine 13.10.2015 tarihinde oy birliği ile karar verildi.