Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26971 Esas 2022/8709 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırısızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Hırsızlığın iş yerine girilerek işlenmiş olması ve suç adının doğru bir şekilde "İş yeri dokunulmazlığının ihlali" olarak yazılıp uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK'nın 116/2-4. maddesi yerine aynı Kanun’un 116/1-4. maddesi olarak gösterilmesi, mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak görülmüş; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığa ait adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Manisa 1.Asliye Ceza Mahkemesi'nin 2013/283 Esas - 2013/616 Karar sayılı ilamı uyarınca verilen 2 yıl hapis cezasının TCK'nın 116/4 maddesi uyarınca verilmiş olduğu, hırsızlık suçundan beraat kararı verilmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 116/4. maddesinde düzenlenen geceleyin konut dokunulmazlığının ihlali suçunun 5271 sayılı CMK’nın 253/3. maddesi uyarınca uzlaşmaya tabi hale geldiği, yapılacak uyarlama yargılaması sonucunda uzlaşmanın sağlanması halinde bu suçun tekerrüre esas alınamayacağı, ancak sanığa ait adli sicil kaydındaki TCK'nın 191/1. maddesi uyarınca verilmiş 6.000 TL adli para cezasını içeren Manisa 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/136 Esas – 2014/195 Karar sayılı ilamın tekerrüre esas olduğu ve bu mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hüküm fıkralarından 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılmasına ve yerine ''...Manisa 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/136 Esas – 2014/195 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınarak sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve buna bağlı olarak denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi'' ibaresinin eklenmesine karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, 09/05/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.