Hakaret - kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/16675 Esas 2020/1969 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/16675
Karar No: 2020/1969
Karar Tarihi: 04.02.2020

Hakaret - kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/16675 Esas 2020/1969 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, müştekiye yönelik hakaret suçu nedeniyle tayin edilen adli para cezası ile kasten yaralama suçu nedeniyle mahkum edilmiştir. Hakaret suçundan verilen cezanın temyiz edilemeyecek nitelikte olduğu ve yaralama suçu nedeniyle verilen hükümde ise Anayasa Mahkemesi tarafından yapılan bir iptal durumu olmadığı için temyiz talebi reddedilerek hüküm onanmıştır. Kanunlar olarak; 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi sayılmaktadır.

3. Ceza Dairesi 2019/16675 E. , 2020/1969 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanığın, müşteki ..."a yönelik hakaret suçundan verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık hakkında tayin edilen adli para cezasının türü ve miktarı itibariyle verilen hükmün, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. madde gereğince kesin nitelikte olup temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz talebinin 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2)Sanığın, müşteki ..."ı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 04.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.