Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki minibüsle yerleşim yeri dışında, hafif eğimli, asfalt kaplama, orta refüjle bölünmüş tek yönlü yolda, açık havada, ıslak zeminde, gündüz vakti seyri sırasında aracın sağ arka lastiğinin patlaması sonucunda direksiyon hakimiyetini kaybedip sola savrulup, orta refüjde yan yatıp, taklalar atarak karşı yol bölümüne geçmesi sonucunda aracında bulunan 6 kişinin ölümüne neden olduğu olayda, kaza sırasında patlayan sağ arka lastiğin kaza öncesi havasının inmesi nedeniyle petrol ofisinde havasının ikmal edildiği, tanık beyanları ve dosya içindeki fotoğraflardan anlaşıldığı üzere istihap haddi üzerinde iki ailenin yükü ile yüklü olarak, ayrıca şoför mahallinde dahi 4 kişi oturacak şekilde fazla yolcu alıp, 100-110 km süratle seyrettiği dikkate alındığında, sanığın havası inen lastiğin durumunu ve aracın yükünü dikkate almaması nedeniyle tam kusurlu olduğu halde hatalı bilirkişi raporuna itibarla tali kusurlu kabulü ve bilinçli taksirin koşullarının da gerçekleştiğinin gözetilmemesi ile taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, 6 kişinin öldüğü olayda, alt sınırdan daha fazla uzaklaşılarak hak ve nasafete uygun bir ceza yerine, asgari hadde yakın ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bu hususlar bozma nedeni yapılmadığı gibi tebliğnamedeki bozma düşüncesine de iştirak olunmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre sanığın bir nedene dayanmayan, sanık müdafiinin ise aracı kullananın sanık olmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f-g) bentlerinde yer alan "failin kastının yoğunluğu, güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, belirtilen hususların yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, sanık hakkında hükmedilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olmakla, hükmün ilk bendinde bulunan “failin kastının yoğunluğu, suç saiki” ibaresinin çıkartılması, suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15/04/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.