Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/5748 Esas 2016/4664 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/5748
Karar No: 2016/4664
Karar Tarihi: 29.02.2016

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/5748 Esas 2016/4664 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, eski işyerinde çalışırken kullanmadığı yıllık izin ücretini talep etmiş, davalı ise temelli reddetmiştir. Mahkeme, davacı lehine hüküm vermiştir. Ancak yapılan incelemede, davacının talebinin sınırı olan 461 günün üstüne çıkılarak karar verildiği ve bu nedenle kararın bozulması gerektiği belirtilmiştir. Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 26. maddesi, hâkimin sadece tarafların talepleri doğrultusunda karar vermesini ve talepten daha fazlasını verememesini öngörmektedir. Kararda geçen kanun maddesi ise HMK'nın 26. maddesidir ve mahkemenin talepten fazlasına karar veremeyeceğini belirtmektedir.

7. Hukuk Dairesi 2015/5748 E. , 2016/4664 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Dava Türü : Alacak
YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı, davalı işyerinde işçi olarak çalışırken kullandırılmayan ve fesihte de ücreti ödenmeyen yıllık izin ücretinin hüküm altına alınmasını istemiştir.
Davalı, tüm haklarının ödendiğini hiçbir alacağı olmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
HMK"nun 26.maddesine göre hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir. Somut olayda dava dilekçesi ekinde sunmuş olduğu listede davacı yasal izin hakkı süresinin 461 gün olduğunu beyan etmiştir. Bu beyan davacının talebinin sınırıdır. Mahkemece bu talebin üstünde bir yıllık izin süresinin kabulü yasal olarak mümkün değildir. Bu nedenle davacının bakiye izin süresinin 50,5 gün olduğunun kabulü ile hüküm kurulması gerekirken hatalı değerlendirme ile davacının talebi aşılarak karar verilmesi bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davacıya yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde, davalıya iadesine, 29.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.