Karşılıksız yararlanma - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2014/683 Esas 2014/2143 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/683
Karar No: 2014/2143
Karar Tarihi: 27.01.2014

Karşılıksız yararlanma - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2014/683 Esas 2014/2143 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul 18. Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dava, karşılıksız yararlanma suçu nedeniyle açılmıştır. Sanık, kurumun zararını tazmin etmiştir. Ancak mahkeme, kanuna uygun olmayan bir şekilde ceza verilmesine karar vermiştir. Bunun üzerine katılan tarafından yapılan temyiz itirazı sonucunda, hüküm bozulmuştur. Yapılacak bir yeniden yargılama gerekmemektedir ve sanık hakkında ceza verilmemesi gerektiği kararlaştırılmıştır.
Kararın gerekçesi, 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun'un Geçici 2. maddesi gereği, ceza verilmesine yer olmadığıdır. Bu madde, aynı zamanda 1412 sayılı CMUK'nun 322. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 223/4-(a) maddelerine dayanılarak uygulanmaktadır.

13. Ceza Dairesi 2014/683 E. , 2014/2143 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 2 - 2013/204588
MAHKEMESİ : İstanbul 18. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 20/02/2013
NUMARASI : 2013/73 (E) ve 2013/127 (K)
SUÇ : Karşılıksız yararlanma

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun Geçici 2. maddesinin l. fıkrası uyarınca aynı maddenin 2. fıkrası gereğince, ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları ile tebliğnamedeki düşünce bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Yasanın Geçici 2/2 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/4-(a) maddeleri uyarınca sanık hakkında CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 27.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.