Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26568 Esas 2022/8706 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa hükmün 12/02/2016 tarihinde tefhim edildiği, ancak sanığın kararı süresi içerisinde temyiz etmediği anlaşılmakta ise de; hükmün tefhim edildiği tarihte cezaevinde bulunan sanığa yasa yolu bildiriminde CMK'nın 263'ncü maddesine göre yasa yolu başvurunun gerçekleştirileceğinin belirtilmemesi karşısında, sanığın 09/03/2016 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1-Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık hakkında kurulan hükümde, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin 1. fıkrasındaki hak yoksunluklarının uygulanması hususunda bir karar verilmemiş ise de, anılan madde ve fıkrada belirtilen hak yoksunluklarının uygulanması hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olup; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında bulunan ve tekerrüre esas alınan Şanlıurfa 1. Çocuk Mahkemesi’nin 2008/275 E. - 2009/62 K. sayılı ve Şanlıurfa 1. Çocuk Mahkemesi’nin 2008/254 E. - 2010/230 K. sayılı kararlarına konu suçları işlediği sırada sanığın on sekiz yaşını tamamlamadığı, 5237 sayılı TCK'nın 58/5. maddesi hükmüne göre anılan karar nedeniyle sanığın mükerrir sayılamayacağı; ancak sanığın adli sicil kaydında yer alan Şanlıurfa 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/603 E. ve 2015/1021 K. sayılı ve 22/12/2015 tarihinde kesinleşen 4 yıl 2 ay hapis cezasını içeren mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, Şanlıurfa 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/603 E. ve 2015/1021 K. sayılı kararı ile TCK'nın 142/2-h maddesi uyarınca verilen 4 yıl 2 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyetinin tekerrüre esas alınmasına, ancak karşı temyiz bulunmaması nedeniyle 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı korunarak, 5275 sayılı Kanun'un 108/2. maddesi gereğince mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın Şanlıurfa 1. Çocuk Mahkemesi’nin 2008/275 E. - 2009/62 K. sayılı ve Şanlıurfa 1. Çocuk Mahkemesi’nin 2008/254 E. - 2010/230 K. ilamlarına konu 1 yıl 1 ay 10 gün hapis cezası esas alınarak belirlenmesine karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, 09/05/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.